Er wordt door ons een ultieme poging gedaan om nog iets te maken van ons bezoek aan Glacier NP.
In alle vroegte staan wij op en navigeren wij in het donker naar het park.
Ook voor deze bestemming wordt aangeraden om er rond zonsopgang (06.15u) te zijn.
Alleen dan maak je kans om bighorns of ander wild te zien, en je kunt je auto nog ergens parkeren, want kom je na 09.30u dan is er nergens meer parkeerplek.

De rangers zijn blijkbaar nog niet wakker want er is niemand bij de toegang tot het park te zien wanneer wij de controle-poorten passeren.
De weg naar het eindpunt, ca. 46 km verder het bezoekerscentrum bovenop de Logan Pas, voert eerst langs Lake McDonald en dat is een door bomen omzoomde weg waardoor je slechts op een paar plaatsen het meer goed kunt zien. Het waait nauwelijks dus er kunnen in de ochtendschemering een paar mooie foto's gemaakt worden.
Kilometers verderop begint het klimwerk met alle scherpe, en hier en daar zeer nauwe bochten.
Wij komen steeds hoger, de ravijnen worden angstaanjagend diep, de vangrails steeds lager.
Bea zit aan de goede kant en zit steeds stiller van het diepe uitzicht te genieten.

Op dit tijdstip blijkt er inderdaad zeer weinig verkeer te zijn en dat is wel zo prettig onder deze omstandigheden.
Het is droog en 12 grC bovenop de Logan Pas.
Een slagbom verspert de verdere doorgang naar St.Mary vanwege de bosbrand die verderop nog steeds woedt. De rookontwikkeling die daarmee gepaard gaat, verziekt de atmosfeer. Wij ruiken geen rook maar je ziet wel overal om je heen een blauwe waas , heel erg jammer maar daar kan niemand verder iets aan veranderen. De foto's geven duidelijk aan hoe de omstandigheden zijn, ook de zon prikt er nauwelijks doorheen.

Gelukkig ontdekken wij hoog tegen een rotswand een bighorn-schaap. Die laat zich moeilijk zien omdat zijn grijze kleur niet afsteekt tegen de rotswand.
Verder scoren wij alleen nog maar een bergmarmot, maar dat is niet zo'n wonder want die beestjes zijn mensen gewend en schieten konstant voor je voeten weg.

Wij zijn ruim een half uur boven en de parkeerplaats begint nu al vol te stromen. Tientallen mensen beginnen rek- en strekoefeningenn want zij gaan bllijkbaar een lange bergwandeling maken. Opvallend is het grote aantal wandelaars in deze omgeving en ik begin wij af te vragen of het ook voor wandelaars niet wat te druk gaat worden.
Tijdens onze afdaling komen wij nu ook de eerste fietsers tegen, de een soepel met een afgetrained lijf, de ander wat moeizaam met een uitgezakt obese-lijf.
Verder tientallen auto's waarvan de inzittenden nog niet weten dat zij boven ongetwijfeld in de file komen te staan. Hadden ze maar met de (rode) shuttle bussen moeten gaan want die rijden er nu genoeg rond.
Wij vinden in West Glacier een restaurantje en genieten van een ontbijtje.

Wij gaan terug naar het hotel om ons weer in ons zomerpak te hijsen, want de temperatuur begint alweer snel te stijgen.
Helaas moeten wij concluderen dat deze omgeving vanwege de rook ons niets meer te bieden heeft. Het verpest gewoon alle uitzichten en het zonnetje komt er ook niet goed doorheen. Je kunt nu wel kilometers gaan rijden maar het is overal hetzelfde liedje, dus zonde van de moeite.
Bovendien is hier de grote verkeersdrukte opvallend, ook niet prettig.

De rest van de dag brengen wij door met een bezoek aan een groot winkelcentrum en komen daarna een beetje bij in onze hotelkamer.
Morgen verkassen wij gelukkig naar Ponderay (Idaho), daar is het een uurtje vroeger.

Geschreven door Beaenleoopreis