Eindelijk, wij mogen naar huis.
De knop is nu wel 2 dagen om dus zo gek is deze uitspraak niet.
Bovendien zou het vreemd zijn wanneer je er erg tegenop ziet om weer thuis te komen.

Wèèr thuis betekent voor ons:
Gezellig de stapel post doornemen, de blauwe enveloppen openen, hopen dat er geen witte brieven met zwart randje bijzitten etc.
Denken dat er in de afgelopen 8 weken ontzettend veel in Hellevoetsluis is gebeurd, om snel tot de ontdekking komen dat er vrijwel niets belangwekkends heeft plaatsgevonden.
Bijpraten met de buren, nieuwsgierig naar de laatste roddeltjes.
Snel ervoor zorgen dat onze stemmen niet verloren gaan.
Wassen en strijken.
Vaatwasser vullen en uitruimen.
Lekker weer Studio Sport kijken met het bordje op schoot.
Onderuitgezakt de Formule 1 wedstrijden van de eerste tot laatste minuut volgen.
Heerlijk een aardappeltje eten met een lekker stukje vlees en vooral veel groente.
Drie lagen kleding aan en de slippers inruilen voor normale schoenen.
Boodschapjes doen bij de Jumbo.
Weer zelf de potten en pannen op het vuur zetten.
Een bakkie of borrel pakken bij 't Verschil.
Eindelijk weer achter het stuur kruipen van ons autootje.
Zitten en hangen in onze eigen, luie stoelen.
Genieten van onze wèl haarscherpe televisie met tientallen zenders die wèl goed zijn te volgen.
Ons eigen ontbijtje en de bakkies Senseo, lekkerrrrrrr...
's Ochtends het papieren krantje weer in de bus.
Schelden op het vreselijke weer met zijn lage temperaturen.
En last but not least, ons eigen bed.

Kan nog wel even doorgaan met zaken die je op den duur wat gaat missen, en misschien ook niet voldoende waardeert.

Maar goed, vandaag trekken wij tegen 16.00u lokale tijd de deur achter de kont dicht, stappen in de taxi die ons naar het vliegveld brengt en dan vertrouwen op een reis welke volgens het vastgestelde vliegplan verloopt.
Nu maar hopen dat wij geen ongeplande tussenlanding in Turkije hoeven te maken, want daar hoeven wij de komende jaren niet naar toe. Daar hebben wij nu helemaal geen behoefte meer aan.

De reis verloopt prima. Eerst wat korte files in Denpasar, maar wij nemen altijd ruim de tijd, dus geen frustraties.
Het lijkt altijd overdreven, al die controles op het vliegveld. Maar het geeft ons een relatief veilig gevoel. Je hebt het gevoel dat het allemaal erg lang duurt, maar uiteindelijk zitten wij al na 30 minuten aan een biertje. Schuiven door naar een ander restaurantje voor het nuttigen van een laatste springroll. Nog even smullen.
Drie kwartier later zitten wij in het vliegtuig, alles gaat keurig op tijd.

In Singapore hebben wij 1 1/2 u overstaptijd. Blijkbaar worden wij op een ongelukkige plaats op de terminal gelost, want wij moeten heel ver lopen om bij het treintje te komen dat ons naar een andere terminal moet brengen. Wij sjokken door de terminal met een schuin oog op de klok.
Bij aankomst bij de gate is het boarden net begonnen, dus wij zijn keurig op tijd.
En wat blijkt tot onze blijdschap, de enige onbezette stoel in het vliegtuig bevindt zich naast ons (middenrij van 3 stoelen). Bea gaat gelijk breeduit zitten, anderen geen kans gevend. Economy Class wordt nu ineens Economy Class Comfort, geheel kostenloos.

Slaappil er in, slapen maar, en dat 5 tot 6 uur lang. Nadeel is wel dat je, aangezien je in allerlei vreemde houdingen hangt, wakker wordt met pijntjes in ledematen die nog nooit pijn hebben gedaan.
Wij proppen selectief wat vliegtuigvoer naar binnen. Puur als maagvullertje, want echt lekker is het niet, ook niet bij Singapore Airlines.

Eindelijk is het dan woensdagochtend en landen wij na 13 u vliegen vanuit Singapore om 06.20u op Schiphol waar Annie en Jaap ons opvangen en thuisbrengen. Onderweg wordt het nodige bijgepraat.
Het eerste bakkie Senseo thuis, héérlijk !
Vanmiddag gaan wij eerst twee uurtjes slapen om het daarna proberen uit te zingen tot 's avonds laat.

Tot slot onze dank voor alle reacties die wij tussentijds op onze reisblog mochten ontvangen. Altijd leuk om zelf ook nog wat te lezen te hebben en te merken dat het blog links en rechts gelezen wordt.
Vooral dank aan Arij en Nel, en Jaap en Gerda, de "die hards" in het reageren, erg leuk.
Wij gaan van het blog weer een boekwerkje laten printen, simpelweg dmv een druk op de bestelknop.
Ik zie alleen nu pas dat wij al ca. 700 foto's opgenomen zouden hebben. Ben benieuwd of dat gaat lukken.

Goed, dit zijn de laatste woorden. Het is mooi geweest.

Geschreven door Beaenleoopreis