Het wordt zoals de dagen hiervoor, zweterig weer. Gelukkig hebben wij genoeg sneldrogende shirts meegenomen, want langer dan twee dagen kan je ze zeker niet dragen. Bea heeft weer, met behulp van wat shampoo, voor verse voorraad gezorgd. "Niet schoon, doch fris", is het motto.
*
Om een uur of negen trekken wij er op uit. Vanuit ons hotel is het een uurtje rijden naar het Crazy Horse Memorial, een beeldhouwwerk in wording in de Black Mountains ter nagedachtenis van indianenleider Crazy Horse, en ter bescherming en instandhouding van de indiaanse cultuur.

In 1948 is Korezak Ziolkowski met het werk begonnen en sinds zijn dood wordt de stichting die het ondersteunt, door zijn gezin geleid.
Financiering vindt plaats op basis van particuliere giften en entreegelden, en men wenst geen dollar van de overheid te ontvangen.
Geld komt er dus wel binnen maar lang niet genoeg om het werk snel af te krijgen.
Het wordt dan ook een enorm groot beeldhouwwerk, zeker 3x de grootte van de vier beelden totaal, in Mount Rushmore.
Ook hier is natuurlijk een commercieel circus omheen gebouwd, maar ook het museum en de documentaire over het kunstwerk zijn erg de moeite waard.
(op de foto's is te zien dat het hoofd en een deel van de arm vorm krijgen, en hoe het beeldhouwwerk er uit moet gaan zien)
*
Via Custer rijden wij naar de Needles Highway, een prachtige toeristische route door oa een naaldvormig rotsgebergte met heel veel bochtenwerk en zeer nauwe tunneltjes waar net een auto door kan. Je kunt daar blijven fotograferen maar wij houden ons behoorlijk in.
Deze Needles Highway is onderdeel van het Custer State Park waar je uren kunt genieten van prachtge natuur.

Onderdeel van dit park is de Wildlife Loop Road en deze mooie weg voert door een groene oase van grasland waar ook kans is op ontmoeting met wild, anders hadden ze die weg wel een andere naam gegeven, niet waar.
De eerste signalen zijn er, maar helaas, de beoogde bisons in de bosjes bleken nota bene ezels te zijn. Wij zijn zodanig geschokt dat de foto's mislukken.
Later staat er weer een horde van die domoren langs de weg, maar uiteindelijk is het dan toch raak, een kudde bisons !
Zij genieten rustig van het gras en trekken zich niets aan van de auto's met enthousiaste toeristen.
Wij nemen de tijd voor wat foto's maar uiteindelijk moet je toch weer verder.
*
Het is nog een uurtje rijden naar Mt Rushmore waar de gezichten van vier Amerikaanse presidenten (Washington-Jefferson-Roosevelt-Lincoln) in de rotsen zijn uitgebeeld. De route er naar toe, via de Iron Mountain Road, voert voornamelijk door het Black Hills Forrest. Bergje op, bergje af en wij worden al die bochten nu wel een keer zat.
Eindelijk doemt dan Mt Rushmore in de verte op. De bezoekers, 3 miljoen per jaar, kunnen de auto's in parkeergarages kwijt, alle voorzieningen zoals een restaurant, souvenierwinkel etc etc zijn er.
Het is een heel fraai gezicht, die beelden daar hoog in de rotsen en wat moet het een verschrikkelijk moeilijk werk zijn geweest.
Wat niet veel mensen weten, is dat deze hoofden ook nog een achterkant hebben, daar zijn wij dus ook nog even gaan kijken......
*
Om 18.30u rijden wij het parkeerterrein van ons hotel op, een berg aan indrukken rijker.

Geschreven door Beaenleoopreis