Bij het nalezen van mijn dagrapportjes krijg ik soms de indruk dat ik niet erg positief ben over onze ervaringen op Bali.
Het tegenovergestelde is waar. Het gekke is dat je de neiging hebt om merkwaardige en/of minder leuke zaken eerder te melden dan positieve ervaringen. Mijn onbewuste uitgangspunt is blijkbaar dat alles hier geweldig is tenzij anders aangegeven. Nou vooruit, daar moeten wij het dan maar mee doen en ik vind zelf dat het een verhaaltje wat smeuïger maakt.

Bea is koortsvrij en voelt zich vrijwel 100 % de oude, figuurlijk gesproken.
Het is zondag dus de hoogste tijd voor een ontbijtje buiten de deur. Wij fietsen naar Luhtu's waar het gezellig druk is. Dat is altijd het geval en zeker op zondagochtend wanneer veel lokale, rijkere gezinnen hier komen om te ontbijten en in zee te badderen.
Zij bezetten dan één of meerdere tafels, bestellen eten, nemen een hap, gaan dan de zee,in, komen terug om weer een hap te nemen, gaan weer .....etc. Zij bezetten op deze manier uren de tafels maar dat is hier de normaalste gang van zaken, niemand heeft er commentaar op.
Wij vinden toch snel een plekje omdat enkele Fransen ons zien wachten en plaatsmaken, er bestaan dus toch aardige Fransen. Wij genieten van ons gebakken eitje en fruit en kunnen er voorlopig weer tegen.

Wij bekijken voor 2018 nòg een lokatie waar je strandbedden kunt huren, maar hier moet je per dag per persoon ca. €18 aan consumpties besteden, wil je deze gratis kunnen bezetten. Dit wordt weer rekenen of dit interessant kan zijn, ik denk van niet.

Bea wordt weer eens door lokale kinderen aangeschoten, blijkbaar heeft zij de uitstraling van een gulle oma. Dit keer gaat het echter om het in een schriftje schrijven van een zin in het Engels. Bea doet natuurlijk niets liever dat haar talenknobbel te laten werken. Kinderen druipen tevreden af.

Wij nemen plaats op onze vertrouwde strandbedjes bij de crematieplaats.
Na enige minuten hoor ik wat vreemdsoortige geluiden vanaf een naastgelegen strandbed, bezet door lokalen. De geluiden blijven zich herhalen en ik kan de verleiding niet weerstaan om toch maar weer aan het profileren te slaan. De jongeman naast mij blijkt helaas last van kortsluiting en/of kromme volten tussen de oren te hebben, zielig genoeg. Erg rustgevend is de situatie niet want er is één en al beweging. Ik mag het niet zeggen, maar gelukkig vertrekken deze mensen na een uurtje.
De plaatsen worden al snel ingenomen door een stel dat al eerste handeling heeft het opentrekken van een grote fles Bintang bier en een zak chips.
Dat maakt ons dorstig en hongerig, op naar de crematie-warung. Crematie-biertje,-saté en -patat is ons deel.
Het is na de lunch altijd lekker om een dutje te doen, en aldus geschiedt........

Terug op de kampong blijken de Deense dames aangekomen. Wij zien wat groepjes lopen en de snelheid van internet is dramatisch teruggelopen. Dat krijg je met al die multi-streamers in jouw buurt.
Even afwachten hoe dramatisch het gaat worden.
Wij eten vanavond in warung Coconut Tree, eenvoudig maar lekker.

Geschreven door Beaenleoopreis