Gisteravond een uurtje de voetbalwedstrijd Feijenoord-PSV zitten kijken. Je kunt hier via FOX diverse wedstrijden zien, maar er is niet zoveel behoefte aan televisie kijken bij ons. Wij lezen de uitslagen morgen wel in de krant.

Vandaag komt Muntri ons appartementje een extra schoonmaakbeurt geven.
Het dagelijkse schoonmaken door de reinigingsbrigade van het hotel is niet toereikend en daarom verzorgen onze verhuurders éénmaal per maand een interieursverzorgster die drie uren te keer mag gaan.
Wij zorgen er voor dat wij voor haar komst weg zijn, dan kan zij onbespied haar gang gaan, en ons bekruipt dan niet het koloniale gevoel dat er voor jou gewerkt wordt terwijl je zelf op je luie kont zit met de benen op de stoel.

Wèèr is het schitterend weer en er staat een verkoelende bries op het strand waar het erg rustig is.
Wij horen de man met zijn gifgroene gitaar weer "muziek" maken, gelukkig héél ver op de achtergrond.
Vogeltjes zingen in de bomen achter ons en golven breken vlak voor onze neus. Betere omstandigheden kunnen wij ons nauwelijks voorstellen.
Uitgestrekt op haar bedje verzorgd Bea middels gesnurk het enige rustverstorende geluid.
Het zal door de geleverde inspanning van een zwempartij komen. Zwemmen in zee is hier overigens niet gevaarlijk, behoudens dan de enkele giftige zeeslang die je kunt tegenkomen, een beet betekent einde vakantie.
Aan de horizon zien wij een groot, wit zeekasteel naderen, een cruiseschip dat Denpasar als bestemming heeft. Dit betekent brood op de plank voor veel Balinezen.
Zo'n zeekasteel verdwijnt weer na 1 of 2 dagen, maar binnenkort wordt er hier begonnen met de bouw van een landkasteel, lees giga-groot hotel, mede gefinancierd door onze vriend Donald Trump. En dat terwijl er al een overcapaciteit aan hotelkamers is.

Bij café Batujimbar kennen ze ons inmiddels. Het zijn die Belanda die vrijwel iedere stranddag net na 15.00u een biertje komen halen. Het enige wat wij nog missen is dat het hier al ingeschonken klaar staat.
Het is maar een tussenstation vlakbij de Kampong, dus desnoods kunnen wij lopend verder.

Begint het rond etenstijd ineens te regenen en dat zijn wij niet meer gewend. In plaats van de fiets nemen wij de "buurtbus", groene busjes uit het jaar nul die je voor weinig geld van A naar B brengen. Het zijn dezelfde busjes die ons als fietser regelmatig zowat van de sokken rijden. Zij passeren je op ongeveer 10 cm afstand, en dit is nu een keer niet overdreven.
Deze voertuigen bieden totaal geen comfort en het in- en uitstappen vergt de nodige lenigheid, iets waarvan wij al jaren de betekenis niet meer ervaren.
De snotaap van een chauffeur vraagt 4x zoveel als te doen gebruikelijk, om na onze opdracht tot stoppen toch eieren voor zijn geld te kiezen en ons de normale € 0,70 berekent. In roepia' s was het 10.000 om 40.000 , klinkt veel dramatischer.

Een tafeltje aan zee zit er door de regen niet in, maar het wordt nu een "tent" aan zee, Benno's. Over het algemeen krijg je hier goed eten geserverveerd tegen een redelijke prijs. Bovendien hebben wij een kortingskaart van deze tent bemachtigd, nooit weg.

Terug naar de Kampong, nu niet meer met de buurtbus maar met een normale taxi. Je moet eigenlijk een betrouwbare Blue Bird taxi nemen, maar wij pakken de eerste de beste en ja hoor, daar zit ook weer zo'n boef in zonder meter en die een veel te hoge prijs vraagt. Uiteindelijk dezelfde conversatie als eerder op de avond, met een normaal prijskaartje als uitkomst. Jawel, je moet op de kleintjes letten, niet teveel, maar als je merkt dat je besodemieterd wordt, dan vragen zij er om.

Geschreven door Beaenleoopreis