Tegen half negen rijdt Ateng Letwar (De Goudengids van Bali) het terrein van ons hotel op.
Vandaag gaan wij onze eerste tourdag beleven. Even later pikken wij Els en Herman op die vandaag met ons mee gaan.
De zon staat hoog aan de hemel dus het beloofd een mooie dag te worden, echter het weer kan op Bali zomaar omslaan, zeker rond het middaguur.

Eerste doel is museum Subak in Tabanan, een museum waar alles over de rijstcultuur, werktuigen en de toegepaste irrigatie systemen op Bali te zien is.
Het is daar uitgestorven, en al snel blijkt waarom, het is gesloten. Beetje pijnlijk.
De Balinezen hebben deze week weer allerlei ceremonies, en vaak is het zo dat iedereen dan gewoon naar huis gaat en de boel afsluit. Briefje op de deur en klaar. Op internet staat aangegeven "geopend".

Teleurgesteld gaan wij op zoek naar ons tweede doel, de Pasar Kodok, ook in Tabanan.
Dit is een grote, overdekte markt waar groenten, fruit, kruiden etc etc worden verkocht. Het is heel kleurrijk en de (niet altijd) heerlijke geuren verwennen (of teisteren) onze reukorganen.
Ondanks het feit dat wij hier vorig jaar ook waren, amuseren wij ons ook nu weer.
Ateng koopt hier en daar wat fruit en verzorgd al lopende een soort proeverij.

Tijd voor een bezoek aan het Bali Wildlife Rescue Centre, eveneens in Tabanan, en bij toeristen nauwelijks bekend.
Hier worden dieren, door particulieren afgestoten, of in beslag genomen etc , en in slechte gezondheid verkeren, tijdelijk opgevangen. Zodra ze zijn opgeknapt probeert men ze weer in het wild uit te zetten.
Herman wordt verliefd op een jonge beer, en de liefde is blijkbaar wederzijds, leuk om te zien maar ja, er moet toch afscheid worden genomen.
Er zijn nu ongeveer 70 dieren in de opvang. Alles ziet er erg primitief uit en de oorzaak is uiteraard het gebrek aan voldoende financiële middelen.
Financieel wordt dit centrum draaiende gehouden door subsidies en giften.

Genoeg in Tabanan rond gehangen, op naar de natuur van Belimbing en omgeving. De weg gaat gestaag omhoog, de sawah's steeds mooier, maar de luchten steeds dreigender.
Wat wij vreesden gebeurt, het begint te regenen en niet zo zacht ook.
Aangezien het lunchtijd is, stoppen wij bij Warung Tepi Sawah (Tupuan District), weer zo'n pittoresk eethuisje tussen de sawah's. De regen wordt minder, het uitzicht wordt steeds mooier.
Het is hier genieten van de lunch en de natuur om je heen. De foto camera's hebben het hier druk.
Voor ons zijn sawah's hèèl mooi om te zien, maar het werken in die rijstvelden is loodzwaar en het levert de mensen ondanks de 3 oogsten per jaar, niet veel geld op.

Er is tijd voor een bezoek aan de Vihara Dharma Giri, een nieuw complex met een tempeltje en een beeld van een grote, liggende, slapende Boedha, 18 km boven Belimbing. Schoenen uit, wat rond kijken, fotootjes maken en leuk om gezien te hebben. Schoenen weer aan en terug richting Sanur.

Wij stoppen bij Puri Anyar Kerambitan, een voormalig paleis van eveneens voormalige Balinese koningen. Het complex wordt beheerd door twee oude heren, een tweeling waarvan er één blijkbaar nog koning zou moeten zijn. Zij schijnen nog redelijk Nederlands te spreken en te verstaan, maarrrrrr.........ook deze heren vieren feest en zijn aanwezig bij de lokale ceremoniën.
Helaas geen rondleiding van de twee, en wij wandelen nu zelf door het grote en erg vervallen complex. Het is zonde dat er blijkbaar geen geld is om zo'n plaats vol historie, enigszins te behoeden voor een totaal verval.

Laatste bezienswaardigheid is Hotel K , de gevangenis in Kerobokan (Denpasar), één van de meest verschrikkelijke gevangenissen in Indonesië. Alleen wanneer je veel geld hebt, kan je hier een dagje vrijaf kopen om bijvoorbeeld een dagje naar het strand te gaan, of om je vriendin te verwennen. Met geld is hier vrijwel alles te koop.
Vroeger kon je het bezoekersgedeelte bekijken maar daarvoor moet je tegenwoordig een berg documenten invullen, dus dit is geen optie.
Er is een boek over het leven in deze gevangenis geschreven, een bestseller, vandaar onze belangstelling.
Het weer is nu heel slecht geworden, dus een stap buiten het busje slaan wij nu ook maar over, en we moeten genoegen nemen met een fotootje door de beregende ramen.

Na een volle, interessante, gezellige, leerzame, vermoeiende dag worden wij om ongeveer 19.00u door Ateng bij onze hotels afgezet.

Geschreven door Beaenleoopreis