Het is alweer het tweede weekend in Sanur. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd gaat, ook hier,terwijl wij niet erg actief zijn, om het zo vriendelijk mogelijk uit te drukken.
Het weekend betekent altijd dat Balinezen gezellig met hun gezin het strand opzoeken, weer anderen hebben een crematie op het programma staan, zo ook dit weekend.
Niets van dit alles voor ons, wij lopen en fietsen wat rond en zien wel wat dat brengt.

Op één van onze koffie adresjes lopen wij toch tegen een crematie aan, dat wil zeggen de optocht naar de lokale crematieplaats.
Het blijft indrukwekkend hoe de bouwwerken voor, in dit geval twee overledenen naar de vuurplaats gebracht worden, vergezeld door heel veel mensen en gamelan muziek. Het is een kleurrijk spektakel.
Wij gaan nu niet meer kijken. Dit vuurwerk hebben wij vorig jaar ook al mogen zien en daar laten wij het maar bij.
Het betekent ook dat wij onze lunch in ieder geval niet bij de crematieplaats gaan nuttigen, lijkt ons een beetje lugubere maaltijd te gaan worden met zicht op en reuk van.....

Er loopt een pad langs het strand en wij besluiten dat nu zuidwaarts af te fietsen.
Wij komen langs meestal zeer eenvoudige eettentjes maar erg luxe bouwwerken zijn er ook, die horen dan bij één van de betere hotels, die ook in Sanur zijn te vinden.
Opvallend is de hoeveelheid Japanners, althans zij zijn voorzien van knijpogen en dan noem ik ze al gauw Japanners. Toch twijfel ik een beetje want ik zie nauwelijks foto camera's.

Het strandleven cq de waterrecreatie ziet er hier gezellig uit. Géén overvloed aan waterscooters, geen voortrazende bananen met gillende keukenmeiden er op, geen stinkende speedboten, geen knallende muziek uit luidsprekers.
Het pad is druk bezet, ook door wandelaars en dan wordt het lastig fietsen.

Wij besluiten om het dorp weer op te zoeken.
Wij komen langs een uitdagend terras en niemand hoeft moeite te doen om ons binnen te lokken, wij zitten al.
Er blijkt daar een zeldzame vogel te huizen, precies onder de boom waaronder wij plaatsnemen.
Bea is niet alleen bij muggen geliefd maar ook bij vreemde vogels.
Zij wordt getroffen door een substantie die erg veel lijkt op sambal, jawel, blijkbaar een heetgebakerd wezentje dat gestoord werd. Gelukkig geen vogel behorend tot de reigerfamilie.
Desalniettemin smaakt het biertje prima.

Wij fietsen weer verder door de drukke straatjes en zien niet zo gek veel bijzondere dingen meer vandaag. Jammergenoeg nog steeds geen adresje gevonden voor een echt grote loempia en een haaievinnensoep, en ik denk dat dit ook niet zal gaan lukken.
Een late lunch pakken wij nog een keer in de Coconut Tree, omdat wij het eten goed, goedkoop en het interieur leuk vinden.
Gek genoeg hebben wij nu allebei zin in een middagdutje, een powernap en verder komen wij al lezend de dag door.

Geschreven door Beaenleoopreis