Dat het verblijf in de zee niet geheel ongevaarlijk is, blijkt.
Een stel heeft een luchtbed waar het zowat de gehele dag bij toerbeurt op luiert.
De dame besluit om het luchtbed wat te verplaatsen en laat haar been in het water zakken. De enige zee-egel die zich hier langs de kust van Sanur begeeft, heeft blijkbaar de schaduw van het luchtbed opgezocht. En ja, daar krijgt hij ineens een knie in zijn nek.
Uiteraard laat hij zich niet kennen en priemt zijn stekels in het mensenvlees. Dat doet erg zeer en die stekels kunnen behoorlijke ontstekingen veroorzaken. Stap je met jouw volle gewicht op zo'n zee-egel dan schijnen die stekels dwars door je voet heen te kunnen gaan. De meeste badgasten dragen daarom waterschoenen, zij ook. Maar kniebeschermers, wie denkt daar aan.
De badmeesters weten raad. De achtergebleven harde resten van de stekels worden met een fles water met beleid zacht of beurs geslagen. Zij kennen een plantje waar een melkachtige vloeistof uitkomt en dat smeren zij op de wondjes. Het vocht trekt er in en de stekelrestjes worden door het lichaam binnen 1 tot 2 dagen naar buiten gewerkt. "Over 12 maanden terug op controle komen" wordt haar medegedeeld. Dat zal wel gaan lukken.

Er liggen vandaag twee schilderijen naast ons. Geen stillevens, nee het beweegt, het telefoneert en het rookt.
Zij trekken heel veel belangstelling en de gezichten die de mensen daarbij trekken, spreken boekdelen.
Afgrijselijk, hoe kunnen mensen zich zo voor de rest van hun leven toetakelen.
In het geniep een fotootje gemaakt, kan natuurlijk niet te opzichtig. Geniet !

Ik weet niet of ze hier het begrip "hangjongeren" al kennen. Onze strandbedden-beheerders verzamelen, zo lijkt het, steeds meer jongeren om zich heen. Vandaag hangen er hier een stuk of tien exemplaren.
Waaronder, uiteraard, de man met de groene gitaar. Hij heeft nu een muzikant gevonden die probeert de maat te houden op een kist. Ze treden nu al een halve dag op en kennen maar liefst één nummer.
De jongens kletsen en lachen verder de hele dag, maken geen rotzooi en vernielen niets. Dit soort hangjongeren kunnen wij wel verdragen.

Vanavond weer in Ratatouille gegeten. De stampotjes waren eerder al lekker, nu waren de nasi en bami aan de beurt. Ook lekker. Hier kunnen wij volgend jaar meer gaan eten. Als deze tent er dan nog is. Restaurants komen en gaan, net als in Nederland.

Geschreven door Beaenleoopreis