Vandaag vullen wij de dag wat anders in. Het weer is onbestendig en het regent zodanig dat je onder de parasolletjes net niet droog blijft.
Na koffietijd pikken wij een Blue Bird taxi op om ons naar het Bali museum in Denpasar te brengen. Deze taxi's zijn het meest betrouwbaar en rijden altijd op een meter, tenzij je zelf een prijs af wil spreken.

Het ritje duurt een klein half uur. De chauffeur spreekt een behoorlijk woordje Engels dus wij kunnen een beetje met hem babbelen, altijd beter dan zo'n zwijgzaam ritje.
Desgevraagd klaagt hij over de terugloop van het aantal toeristen. Dat blijkt al een paar jaar aan de gang, voornamelijk omdat Australiërs het laten afweten. Blijkbaar is daar een groeiend aantal werkelozen, maar of dat zo is, weet ik niet.
Nog zo'n weetje is dat wanneer je in overheidsdienst bent, je met 55 jaar met pensioen kan. Goede regeling, dacht ik, maar het pensioen is dan maar 20% van het laatste salaris. Bovendien vervalt dan hun ziektekostenverzekering, en moeten ze die zelf gaan betalen. Velen doe dat dan niet omdat ze er geen geld voor hebben. Die 20% zou net genoeg zijn voor één persoon, ben je getrouwd dan moet je toch voor een aanvullende bron van inkomsten hebben.Tot zover mijn bron, die ik niet hoef te beschermen èn ik hoorde het met eigen oren.
Wij klagen dan wel eens over de Nederlandse situatie, maar de Balinees is véél slechter af.

Het Bali Museum is een cultuurhistorisch museum.
Het museum bestaat uit diverse gebouwen waaronder Tabanan (voor theatrale maskers en muziekinstrumenten), Karangasem (voor sculpturen en schilderijen), Buleleng (voor textiel) en Timur (met archeologische vondsten).
Wij scharrelen door de gebouwen met z'n vele trapjes en ook hier valt ons op dat objekten slecht zijn verlicht en vitrines niet altijd schoon zijn. Zonde, maar positief is wel dat in dit museum niet overal potten en pannen staan om het regenwater op te vangen.

Leuk museum, maar na een klein uur houden wij het voor gezien en begeven wij ons richting de markt Kumbasari, wat een kilometer verderop ligt. Wij wandelen door een park en langs één van de drukke wegen van Denpasar. Aangezien het inmiddels lunchtijd is geworden, glippen wij restaurant Hongkong binnen. Wij zijn inmiddels zoveel vocht verloren in deze warmte, dat er nodig moet worden bijgetankt.
Vreemd in dit Chinese restaurant is dat men wel patat aanbiedt, maar niet weet wat satesaus is. Nou ja, na wat pogingen om uit te leggen wat je bedoelt, geef ik het op. Dan maar nasi zonder satesaus. De bijgeleverde eetstokjes laat ik ongebruikt. Nasi eten gaat iets makkelijker met een lepel. Patat en nasi smaakten overigens goed.

Wij lopen de markt op en schudden regelmatig obscure verkopers van ons af. Zilver en cosmetica zijn tegen "Madurodam-prijzen" te koop.
Deze markt hebben wij al eens eerder bezocht maar het blijft een belevenis.
Allerlei geuren dwarrelen je neus binnen, niet altijd de meest lekkere geurtjes. Hoort er bij.
Tegenover deze markt ligt een andere die 1 1/2 jaar geleden is afgebrand. Dit gebouw wordt herbouwd.
De oevers van de rivier waar deze markten langs liggen, heeft men inmiddels verfraaid, en dat is aardig gelukt.

Genoeg beleefd, wij gaan terug. Hier een taxi aanroepen, blijkt tot onze verbazing niet zo eenvoudig. Na 10 minuten nog geen enkele taxi.
Wij worden aangesproken door een jongeman. Hij kan ook voor "transport" zorgen. Na wat twijfel besluiten wij om er maar gebruik van te maken. Bea is argwanend, maar nog langer wachten op een reguliere taxi, daar heb ik geen zin in. De jongeman spreekt een kameraad aan die nog aan de koffie en een ondefinieerbaar stuk eten zit. Meekomen!
Wij steken de straat over en stappen in een vreemsoortig model auto. De kameraad van de jongeman kruipt achter het stuur, en hijzelf gaat ook mee. Bea nog steeds argwanig. Ik schat de heren wat betrouwbaarder in.
De jongeman weet de weg naar Sanur via een sluiproute en geeft zijn maat instructies hoe te rijden. Het is een rustige chauffeur en ik voel mij op mijn gemak.
Wel controleer ik met mijn telefoon / Google Maps op hij wel richting Sanur rijdt, en dat doet hij.
Uiteindelijk blijkt de chauffeur een leerling-taxi chauffeur te zijn en de jongeman zijn instructeur.
Wij komen veilig bij ons hotel aan, geven de jongens een extra tip en besluiten het verder voor gezien te houden. Het is sinds een aantal uren weer strandweer geworden, maar het zand laten wij voor wat het is.

Gegeten bij: Little Bird
Het weer van vandaag: 28 grC - benauwd zweterig - in de ochtend buitjes

Geschreven door Beaenleoopreis