Volgens anderen was het vannacht hier alles donder en bliksem wat de klok sloeg.
Het soms helse geknetter is mij totaal ontgaan. Wij zitten, hangen en liggen nu op het strand.

Ik zit te bedenken wie wij nog van een fooi willen voorzien voordat wij weggaan.
Tuinmannen en de badmeester zijn vaak degenen die achter het net vissen, dus die staan sowieso op het lijstje.
Het is gebruikelijk om een fooi te geven, zeker in bars en restaurants. Over het algemeen verdwijnen die in een grote pot. De inhoud behoort vervolgens over al het personeel verdeeld te worden, maar of dat altijd eerlijk gebeurd? Dus, als het even kan, doen wij dat iets persoonlijker.

Zo'n extraatje kunnen de mensen goed gebruiken, want de salarissen zijn erg laag.
Er geldt een minimumloon van € 167 per maand, een gemiddelde want het verschilt per deelgebied op Bali.
Het leven mag hier dan een stuk goedkoper, maar het is bitter weinig.
Buiten onze hotelkosten verdwijnt zo'n bedrag al binnen een paar dagen uit onze portemonnee.
Het is hier normaal dat je ergens tussen de 10% en 20% fooi geeft. Bij een warung is de rekening meestal laag en dan stelt de fooi op die manier niets voor. Maar ja, zo kijken wíj er naar. Je geeft automatisch procentueel veel meer. De mensen zijn je er erg dankbaar voor en willen dan weer iets terug geven, bijv. zakjes kroepoek, emping of fruit. Durf het niet te weigeren want dat vinden zij niet leuk.
Wij halen elke twee dagen wat bier bij Putuh, een toko hier om de hoek. "You are our best customer", fluistert de vrouw van Putuh mij toe. Oef, dat zet je even aan het denken. Of wij drinken véél te veel óf zij hebben bar weinig klandizie. Het zal ergens in het midden liggen.
Prompt krijgen wij een kilo banaantjes toegeschoven, veel te veel natuurlijk.
Aangezien ze al in verre staat van rijpheid verkeren, moeten ze snel verorberd worden. Wij lossen het op door op enkele balkonnetjes bananen neer te leggen. Die mensen zullen van deze offertjes verwonderd opgekeken hebben. Jammer dat ik er geen stokje wierook bij kon zetten.

De enige activiteiten die nu, rond het middaguur plaatsvinden, zijn het kwebbelen van 4 dames in de branding, én in de verte, voorbij het rif wat surf activiteit.
Het surfen is de watersport die hier het meeste wordt beoefend, overigens wel op bescheiden schaal. Ik heb in 6 weken verder 2x een kite-surfer gezien, wat kano's, 3 waterscooters en een paar zeilbootjes. Verder heel veel waterratjes in opblaas-eendjes.
Nou, inmiddels hebben de dames het haast een uur volgehouden en kruipen nu met nóg meer rimpels uit het water. Dit kwebbelende vriendinnenclubje nestelt zich nu aan een tafel vlak achter onze bedjes. Wij hebben er geen last van. Zolang de halve liters bier uit de buurt blijven van deze Australische dames gaat het er rustig aan toe.

Ook na de lunch verandert er niets aan de situatie. De middag verloopt in alle rust.
Ik ga nog wel voor de laatste keer naar de bank. Om te voorkomen dat wij,eenmaal thuis, met een berg roepia's komen te zitten, moet ik wel even gaan schatten wat wij nog nodig gaan hebben. Ik slof op mijn slippers waarschijnlijk voor de laatste keer door de Jalan Pantai Sindhu naar de bank.
De portemonnee is gevuld voor de laatste twee rondes/dagen.
☆
Gegeten bij warung Beringin Panti's
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 30°C / half bewolkt/ tot 15.30u zon, daarna zeiknat/ aardig wat wind.

Geschreven door Beaenleoopreis