Oh moeder, wat is het heet! Een strak blauwe hemel is hier nu een beetje een straf; stroompjes zweet lopen langs de lijven.
Neemt niet weg dat wij na de koffie gewoon op pad gaan.
Als je wat ouder wordt, krijg je steeds meer hang naar datgene wat ooit was. Nu moet je niet denken dat je hetzelfde gaat terugvinden, en wanneer je je dat realiseert dan kan je, zoals in ons geval, op zoek naar nog meer herinneringen aan onze reis door Indonesie met Corrie en Dick.

Dit keer rijden wij naar Kuta waar wij in 1978 een kleine week verbleven in hotel Yulia Beach Inn. Er is nog steeds een hotel met deze naam dus wij vragen ons af of dit nog hetzelfde hotel is. Een echt hotel kon je het destijds niet noemen, slechts een paar kamers. Maar ja, vrijwel alle accomodaties waren toen klein van opzet. Kuta werd toen bezocht door veel rugzak-toeristen, vooral Australiers. Toeristen die het zich konden veroorloven verbleven in die tijd in Sanur, nu is het eerder andersom.
De taxi brengt ons naar Kuta, nu het meest populaire vakantie-oord op Bali. Dat is te zien ook, alles volgebouwd en voornamelijk gericht op toerisme, gelukkig geen echte hoogbouw.
Ineens staan wij voor Yulia Beach Inn en rijden het terrein op. Tot onze verbazing herkennen wij het inmiddels gerenoveerde gebouw direkt.
De kamertjes hadden destijds een mandi met alleen ijskoud waswater, en een gat in de grond waar je jouw restmaterialen in kon dumpen, daar moesten wij het toen mee doen. Nu accepteert de moderne toerist dat normaliter niet meer. Op de foto's zie je dat er nu schotten op de terrasjes zijn geplaatst zodat je wat privacy hebt.
Het gebouw is nu wel helemaal omgeven door nieuwbouw van het hotel en er is een bijbehorend restaurant gebouwd.
Wij lopen richting strand en worden belaagd door verkopers die je allemaal hun "shop" willen laten zien. Er valt verder niets te herkennen, alles is helemaal volgebouwd.
Het strand is natuurlijk niet zoveel anders. Wij gaan onder de bomen zitten en nuttigen een biertje. Al starend naar de hoge golven zien wij ons in gedachten pogingen doen om met golven mee te surfen, en Corrie weer uit zo'n golf op het strand tuimelen na een totaal mislukte surf poging.
Wij gaan terug naar Yulia Beach Inn om te lunchen en bekijken nog wat oude foto' aan de muur, leuke nostalgie.

Eenmaal terug in Sanur kruipen wij op de strandbedjes. Er staat een heerlijke, verkoelende zeebries dus de rest va de tijd is het relaxen geblazen.

Geschreven door Beaenleoopreis