Blauwe luchten en donkere wolken lossen elkaar af boven Sanur Beach. Je weet nooit of het wel of niet gaat regenen. Zodra je denkt dat het droog blijft, kun je een onverwachte hoosbui in je nek verwachten.
Volgens een hier wonende Nederlander is Sanur "de Sahel" van Bali. Uiteraard behoorlijk overdreven, maar het is maar om aan te geven dat er hier aan de kust relatief weinig neerslag valt.
Wij gedijen goed in deze omstandigheden en mocht het fout gaan, wij hebben standaard ieder een kleine paraplu bij ons.

Vanochtend gaat Bea naar de kapper bij Luthus. Gelukkig komt zij er ongeschonden en minder grijs dan gisteren vandaan. Ongeschonden, want deze behandeling is hier namelijk inclusief een hardhandige hoofdmassage, die bloeduitstortingen teweeg kan brengen. Ooit gezien dat iemand verschillende bloeduitstortingen op zijn hoofd had, en gelachen dat wij toen hebben. Onschuldig leedvermaak.

Het is een drukke ochtend, want ik heb een afspraak met Mrs. Komang van dit hotel om de voorwaarden voor het overwinteren in 2020 te bespreken.
Wij zijn een beetje ongerust, want er start een renovatie van dit hotel waarbij volgens haar het aantal kamers verdubbeld gaat worden. Dit betekent natuurlijk ook een eetzaal die vergroot moet worden, een zwembad dat moet worden aangepast, en natuurlijk de leefruimte op het strand die dan tekort gaat schieten.
Vooralsnog blijkt overwinteren in 2020 niet in gevaar te komen, want men begint pas in maart 2020.
Maar ja, in deze wonderlijke Balinese wereld is er niets zeker.

Wanneer je langs het strand eet, en het maakt niet uit waar, dan wordt je standaard vergast door een stel jongetjes die onder begeleiding van veel getrommel en geram op een blikken bus, een geheimzinnige "dans" uitvoeren. Een of twee van die jongens gaan schuil onder een groot masker. Wanneer er dan ook nog een hond door die herrie overstuur raakt, dan zijn de rapen gaar. Praten aan tafel gaat dan nog wel, maar elkaar verstaan, ho maar.
Na een optreden van een minuut of twee is het even stil om de collectant ruimte te geven om zijn werk te doen.
Sinds kort boycotten wij de collecte, want het is iedere avond prijs en wij zien meerdere mensen die het helemaal zat zijn.
De jongens druipen dan af en gaan 10 meter verder op het volgende terras dapper door met een volgend optreden.
Het lijkt allemaal zo onschuldig maar het zou ons helemaal niets verbazen wanneer er thuis ouders zitten te wachten om het opgehaalde geld in de zak te steken.

Ik haal na het eten een paar flessen cola bij Putuh. Aardige vent die hier in het straatje een winkeltje van 6 m2 bestiert. Het is wonderbaarlijk hoeveel verschillende artikelen hij verkoopt vanuit zo'n kleine ruimte. Hij is niet de goedkoopste maar dan nog is het goedkoop voor ons.

Wij krijgen wat verlaat een serie foto's van de verjaardagspartij voor Bea toegestuurd, waarvan hierbij enkele exemplaren.

Het weer: lekker strandweer, droog, nauwelijks wind, 30 grC
Gegeten bij: Luthus

Geschreven door Beaenleoopreis