Het is vandaag vroeg opstaan geblazen. Wij moeten onze 30 dagen visa laten verlengen voor nog eens 30 dagen.
Op advies van onze agent Indhira moeten wij ons zo vroeg mogelijk melden, liefst al ruim vóór 07.00u, ondanks het feit dat het kantoor pas om 07.30u open gaat.
Je moet een nummertje trekken en vervolgens wachten tot je nummer wordt afgeroepen.
Het is blijkbaar daar zo druk, dat wanneer je om 09.00u komt je kans hebt op nummer 300 en dan is het erg lang wachten.
Onze taxi-chauffeur Made staat al voor het hotel te wachten. Dat valt weer niet tegen want de Balinees in het algemeen, neemt het niet zo nauw met de tijd.
Óók op advies van Indhira nemen wij de rollator mee én zetten wij ons oudste gezicht op. Dat laatste kost ons 's ochtends vroeg geen enkele moeite.
Het schijnt te zijn dat ouderen en/of mensen slecht ter been, kans maken op voorrang.
Mensen in toeristen-uniform, dwz zoveel mogelijk bloot en voorzien van slippers, kunnen worden teruggestuurd. Dus wij hebben ons zo netjes en onopvallend mogelijk gekleed.

Ruim op tijd, 06.30u arriveren wij bij Kantor Imigrasi.
Mondkapjes paraat en wij gaan weer wat nieuws beleven.
Overigens komen wij hier alleen voor het laten maken van een foto en het afnemen van vingerafdrukken. Dat is op het vliegveld bij de douane/imigrasi óók al gebeurd, dus komt dit vreemd over. Misschien dat de IT-systemen niet zijn gekoppeld.
Wij zijn zo vroeg dat zelfs de parkeerplaats nog is afgesloten. Er staan al enkele mensen te wachten, maar als dit alles is, zijn wij vóór het ontbijt terug in het hotel.
Na een half uur mogen wij het terrein op. Made blijft in zijn taxi wachten cq slapen en wij wandelen naar de ingang van het kantoor. Met een nog klein aantal mensen keuvelen wij wat. Een vrouw vertelt dat zij na 2 weken verblijf op Bali al heimwee heeft, en zij moet nog 4 weken. Al 8x op Bali geweest en het was haar nooit eerder overkomen. "De koffers gaan in de verkoop" vertelt ze. Haar man staat het geklaag een beetje stoïcijns aan te horen. Wij proberen haar een beetje op te beuren, maar zij blijft bij haar klaagzangen. Ik heb een beetje te doen met haar man. Die kan zich binnenkort gaan richten op "het achter de geraniums zitten".

Stipt om 07.30u mogen wij naar binnen. Buiten heeft zich inmiddels een rij gevormd van ca. 150 mensen. Mooi dat wij niet voor Piet Snot zo vroeg zijn opgestaan.
Een ieder krijgt binnen een nummer toegewezen en kan in de wachtruimte plaatsnemen.
Al vrij snel zijn wij aan de beurt en gaan naar de foto-ruimte. Daar staan wat tafels met 6 amtenaren achter een fototoestel. Mondkapje af, bril af, en klik. Nu zijn alle vingers aan de beurt om een afdruk in Indonesië achter te laten. Hup, en wij mogen weer gaan.

Made ligt te ronken in zijn auto en dacht slapend rijk te worden. Afgesproken is dat wij zijn wachturen vergoeden (40.000 roepie per uur= € 2,50 ), dus dat gaat hem tegenvallen omdat wij zo snel klaar zijn. Wij zijn ook de beroerste niet en stoppen hem wat extra's toe. Zijn glimmende ogen en brede lach zeggen alweer genoeg.

Terug in het hotel doen wij ons oudste gezicht weer af, hebben wij niet meer nodig, de rollator wel.
Bij de imigrasi zagen wij onze paspoorten weer even terug, welliswaar in vreemde handen. Deze verwachten wij volgende week met visa terug. Het is strafbaar wanneer je het paspoort maar even uit handen geeft, maar hier zijn wij het gewoon 1 1/2 week kwijt. Kan voorlopig gewoon niet anders als je een verlenging van je visum wilt krijgen.

Tijd voor het ontbijt en alles wat er daarna bij een stranddag hoort.
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 30°C /bewolkt/ benauwd/ strandweer met landbriesje.

Geschreven door Beaenleoopreis