Het is onze laatste zondag op Bali.
Zondag is een familiedag waarbij hele families 's ochtends vroeg en in de namiddag het strand bezetten. Eten en drinken op het strand, ravotten in het water, het gaat er allemaal vredig aan toe.
Tijdens de warmste uren van de dag verdwijnen de meeste lokalen weer naar huis en mogen die dwaze toeristen zich blootstellen aan de verschroeiende zon.
Eerlijk gezegd is zo'n zondag niet de meest geschikte dag om het zeewater in te stappen. De waterkwaliteit schijnt tot zondagochtend vroeg aanmerkelijk beter te zijn, laat ik het zo maar zeggen.
Je moet gewoon wachten tot het eb en vloed is geweest tussen zondagavond en maandag.
Misschien allemaal een beetje overdreven, maar toch......

Wij hobbelen ook deze dag routinematig door. Vooral vandaag veel mensen kijken. Je verbazen, verwonderen, lachen en links en rechts een beetje ouwehoeren.
Af en toe horen wij wat oerkreten vanaf de bedjes naast ons. Dezelfde jongeman van twee weken geleden ligt er weer. Beetje onrustig is het wel, maar na een uurtje keert de rust terug.
Het is vandaag blijkbaar volle maan, dus ja, er is weer een ceremonie bij het tempeltje bij onze strandbedjes. De boel is versierd. Heel de middag klinkt er Balinese muziek uit de speakers. Er worden cd's afgespeeld, blijkt. De naam van het tempelfeest, "Odalan".

Wij hebben blikjes ijskoffie van Nescafe gehaald. Verkrijgbaar bij Hardy's in drie smaken. Het testpanel, dat zijn wij. De smaak is niet onverdienstelijk, het is weer eens wat anders.
Overigens grijpen wij bij Hardy's weer eens mis bij de Coca-Cola. Blijkbaar is er een leveringsprobleem.
Cola is één van onze peilers voor het hebben van een prettige vakantie. Niet zozeer om de smaak maar meer om de vernietigende uitwerking die het in het lichaam heeft op ziekmakende bacteriën.
En ik wil mijn rum-colaatje niet missen. Gelukkig hebben wij nog een kleine voorraad aan blikjes.

Wij moeten de beoogde taxichauffeur nog zien te vinden. Wij hebben hem al eerder gevraagd ons naar het vliegveld te brengen. Hij reageerde toen wat lauw. Tuurde wat op zijn nostalgische Nokia en zei dat hij zou komen. Wij vertrouwen het niet helemaal. Toch maar proberen om hem nog een keer in zijn kraag te grijpen en meer zekerheid te krijgen. Normaal gesproken staat hij altijd met zijn bus voor ons hotel.
Vandaag is deze brave borst nergens te bekennen.

Voor vanavond een tafeltje gereserveerd bij MonaLisa. Nodig, want het zit hier 's avonds afgeladen vol. Het eten is hier goed, afwisselend en betrouwbaar. Dit is tot het einde van de vakantie ons eetadres. Lekker met de taxi uit en thuis.

Geschreven door Beaenleoopreis