Wij zitten maar 25 min. van het vliegveld en het weekend-verkeer in Auburn en Seattle valt mee.
De navigatie levert ons voor de deur van Hertz af en de afleverprocedure voor de auto is een kwestie van 2 minuten.
Wij gaan de "automaat" nog missen.
Alles zit erg mee, wij schuiven direct in de shuttle naar de terminal, kunnen daar gelijk in een metro naar de juiste gates stappen en het inchecken aan de palen is een fluitje van een cent.
Nog niet zo lang geleden had je bij verdere controles het gevoel dat je je geheel moest uitkleden, maar daar is nu geen sprake meer van.
Weer voor niets schone sokken aangetrokken.
Al vrij snel zitten wij bij onze gate te wachten op het moment van instappen.
Wat internetten, lezen en rondscharrelen en zo verdrijven wij de wachttijd.

Geen vertragingen gelukkig. Het inschepen gaat soepel, wij vertrekken om 13.42u en zien al snel vanuit hogere sferen het Amerikaanse landschap onder ons verdwijnen.
Wederom verbazen wij ons over de hutkoffers die als handbagage het vliegtuig ingesleept worden. Onze twee rugzakken kunnen wij gelukkig nog net boven onze hoofden kwijt.
Er wordt een "glaasje" wijn aangeboden en terwijl wij aan de andere kant van het gordijn aantrekkelijke maaltijden voor de business class klaargemaakt zien worden, moeten wij het even doen met gezouten pinda's en pretzels. Wij krijgen even later een kip-terryaki van de bekende vliegtuigkwaliteit.

En dan gaat de slaappil erin en gaan de luikjes dicht, om 3 uur later weer open te gaan.
Ik heb gedroomd van Amerikaanse obese patienten van de Koningsklasse, die dreigend op mij afkwamen, al gooiend met dikke pakcakes, besmeerd met dikke lagen afgedekt stroop.
Bizar hoor, ik ben er waarschijnlijk toch teveel op dikke mensen gaan letten. In Nederland hebben wij ook een obese probleem maar dat is echt helemaal niets vergeleken met wat wij in de afgelopen weken voorbij hebben zien strompelen. Het is daar in al die jaren dat wij er nu komen, beslist niet verbeterd.

Het is nu 05.00u en nog donker binnen en buiten. Wij zijn in afwachting van ons ontbijtje.
Eindelijk, de landing wordt ingezet en na een perfecte glijvlucht met bijbehorende zachte landing, zetten wij onze voeten op rood-wit-blauwe grond.
De twee koffers hobbelen de bagageband af, en gaan zonder probleem mee door de douane.

Gelukkig zien wij daar onze trouwe wegbrengers/ophalers, Annie & Jaap alweer glimmen. Zij hebben vanochtend weer voor "vroege vogels" moeten spelen en daar zijn wij hen heel dankbaar voor.
Nu eerst een gezamelijke bak Hollandsche koffie zodat wij weer weten hoe echte koffie smaakt, want dat leer je in de VS wel af
Onderweg snuiven wij de heerlijke polderluchten weer op en zodra we na de Benelux-tunnel de chemische luchten inademen, betekent het dat wij pas echt thuis zijn.

Wij gaan 2 tot max 3 uurtjes slapen om daarna zo snel mogelijk in het hollandsche ritme te komen. De post wordt doorgenomen en dan begint het nagenieten.

Het is voor Bea en mij een geweldig geslaagde vakantie geworden. Het kostte vele uren aan voorbereiding maar dat heeft zich dubbel en dwars uitbetaald.
Het gekke is dat wij de afgelegde auto-kilometers nooit als een belasting hebben ervaren mede omdat de uitgestippelde routes veelal door mooie natuur gingen, en zoals al zo vaak gezegd, het Amerikaanse wegennet zo goed is en er over het algemeen rustig gereden wordt.
De mensen waren weer zeer vriendelijk en behulpzaam, snel in voor een praatje, dus je voelt je snel welkom.

Wij gaan de komende weken aan de slag met ons fotoboek.
Alle Pindat verslagen en foto's kan je tegenwoordig in een boekwerk laten omtoveren, dus wij zijn benieuwd hoe dat er uit gaat zien.
Ik ga kijken of ik op een slimme manier extra foto's kan toevoegen. Het kan dus zijn dat onze Pindat-volgers nog enkele meldingen van updates ontvangen.

Natuurlijk hebben wij de reacties op onze reisblog iedere dag weer erg gewaardeerd.
Het was voor ons iedere ochtend vaste prik om te kijken of er reacties waren, ook op Facebook overigens.
Speciale dank voor enkele diehards die blijkbaar dachten, "zij iedere dag een verslag, wij iedere dag een reactie". :-)
Tot slot dank aan Hester en Jaap die ons "vast- en roerend goed" hebben bewaakt.

Geschreven door Beaenleoopreis