Het is zaterdagochtend erg rustig op het strand en dus hebben de maseuses en nagelknipsters niet veel te doen. Ze lopen maar heen en weer, knopen bij herhaling gesprekjes aan en hun ogen staan op scherp om voorbijgangers te ontdekken die zij nog niet behandeld hebben. Het is allemaal erg begrijpelijk maar het gedrentel om de strandbedden heen, wordt een keer hinderlijk. Wij proberen ons er maar een beetje van af te sluiten.

Dan loopt er hier een wel érg opdringerige dame rond die probeert om jou ieder uur van de dag over te halen tot koop van waaiers en wierook. Bea werkt blijkbaar als een rode lap op een stier, een handgemeen lijkt af en toe niet ver weg 😁 Daar kan je beter niet aan beginnen want ik denk dat je het dan met meer Balinezen aan de stok krijgt. Zo'n dame volkomen negeren is het enige redmiddel.

En dan hebben wij de "fruitmeisjes". Een tweeling dat al jarenlang een bekende verschijning is langs de stranden van Sanur. Er zit wel enige kortsluiting bij de dames, maar dat mag de pret niet drukken. Zij wonen bij familie en die schijnt hen de opdracht te hebben gegeven om óók maar wat voor de kost te doen.
Zij verkopen vooral bananen, ananas, mango, ramboetan en nootjes. Zij sjouwen hun handel op een schaal en in plastic zakken over het strand. Toch gauw een km heen en ook weer terug, door het rulle zand en dat een paar keer per dag. Ze zijn wel erg duur. Voor een grote tros kleine bananen betaal je al gauw € 1,20 😊

En ja hoor, daar hebben wij dan toch eindelijk de oude dame die plastic verzamelt, in het vizier. Zij loopt welliswaar niet te sjouwen met een "big bag" op haar rug, iets waardoor zij extra opviel, maar zij is nog steeds actief met het inzamelen van plastic flessen. Dat inzamelen vindt wel op een andere manier plaats dan bij ons. Zij moet afvalbakken induiken of afvalzakken openen. Laten wíj maar érg blij zijn met onze pensioen regelingen.

Na een ochtend met enkele buien is het 's middags weer heerlijk buiten toeven. Tijdens de lunch praten wij wat met Ton, een geëmigreerde Nederlander. De man heeft veel sappige verhalen over het dagelijkse leven op Bali. Zo komen wij de tijd wel door.

Bea heeft een afspraak met Made Small, haar vaste "strandpedicure". Dat is dan tevens de laatste behandeling dit jaar. Wij nemen afscheid van Made, want zij moet een week terug naar haar dorp voor alwéér een ceremonie. Made is een innemende vrouw die beslist niet opdringerig is en op een prettige manier aan klantenbinding doet.

Wij doen zo'n dag helemaal niets en toch zijn wij een beetje moe. Wij drinken nog wat op het strand en houden het voor gezien. Nog iets eten en dan wat lezen op de kamer.
De laatste zaterdag op Bali zit er op.
☆
Gegeten bij warung Casetta
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 31°C / half bewolkt/ ochtend nat-middag droog/ weinig wind.

Geschreven door Beaenleoopreis