Vandaag helaas een waardeloze dag.
Bea ligt met koorts op bed en voelt zich waardeloos, veel slapen dan maar.
Ik hang hier dus ook een beetje rond, doe wat kleine klusjes, lees wat en zit te hopen dat die koorts snel verdwijnt, want aan dokter Ari hebben wij geen behoefte, hoe kundig en aardig die ook mag zijn.

Nu ik hier toch alleen op mijn terrasje zit, hoop ik, als ze toch moeten komen, dat die "beloofde" nieuwe groep van 26 Deense dames snel gaan arriveren, zodat ik ze ongestraft kan profileren cq beoordelen.
In de vorige groep zaten veel "dikbillen" zoals een kamponggenoot het plastisch wist uit te drukken.
Zo'n opmerking zou ik toch niet zo snel bezigen.
Maar helaas, geen spoor van de Deense schonen. Ik zal mijn beoordeling later moeten gaan uitvoeren maar dan wordt streng in de gaten gehouden waar mijn blikken op blijven rusten. Dat zal dan morgen moeten gebeuren want op het moment van schrijven is de duisternis ingevallen.
Ik realiseer mij dat dit een weinig vrouwvriendelijke tekst is, maar ja, open en eerlijk zijn nietwaar.

Onze verhuurder Robert loopt het terrein op. Hij komt een appeltaart brengen die zijn vrouw Marjon voor ons heeft gebakken, heel aardig.
Wij praten wat en gelukkig verschijnt Bea weer ten tonele, de koorts is vooralsnog geheel verdwenen.
Gelukkig wel want je weet het in de tropen nooit, alles is verdacht.
Ergens vrezen wij de hele tijd om dengue (knokkelkoorts) op te lopen omdat wij hiervoor zo nadrukkelijk zijn gewaarschuwd.
De tijgermug die dit kan overbrengen is in de regentijd volop aanwezig, maar gelukkig lang niet allemaal besmet. Bea wordt bovengemiddeld gestoken dus het risiko is ook wat groter.
De eerste kenmerken van dengue blijken aanzienlijke vermoeidheid en zware hoofdpijn, geen van die symptomen zijn aanwezig. Deze informatie van Robert is geruststellend, en hij kan het weten want zowel hij als zijn vrouw hebben dengue gehad. Als je er vroeg genoeg bij bent, beland je een kleine week in het ziekenhuis en hou je er in principe niets aan over.
Beetje slapjes nog, maar wij gaan toch maar wat kleins eten bij een warung hier om de hoek. Van niets eten, en zeker van te weinig (alcoholvrij) drinken ga je je ook niet prettiger voelen.
Het afgesproken etentje met Els en Herman moet vandaag helaas vervallen maar zij zijn er gelukkig nog tot 4 maart, dus dat etentje komt nog wel.

Het was een lange dag en wij hopen dat morgen alles weer gezond cq normaal is.

Geschreven door Beaenleoopreis