Met de slapers nog in mijn ogen denk ik een seintje te krijgen dat het einde van onze vakantie in zicht komt. Met nog 7 dagen te gaan, ontwaar ik ergens aan de horizon onze driekleur.
Er komt altijd weer een moment dat je aan "thuis" gaat denken, een moment dat wij zo lang mogelijk proberen uit te stellen. Ik wrijf nog maar eens in mijn ogen, en verleg mijn blik.

Mijn aandacht wordt nu getrokken door de vele handdoekjes die alweer op de strandbedjes zijn gelegd. Waar je vorige week om 11.00u nog bedjes voor het uitkiezen had, is er vandaag om 08.00u al geen strandbed meer vrij. De meeste handdoekenleggers vertoeven nog ergens anders. Ik denk maar weer aan ons motto "mens erger je niet, maar wees verwonderd."

Wij hebben vandaag geen plannen voor welke activiteit dan ook. Het gaat waarschijnlijk net zo'n zweterig dagje worden als gisteren. Als er wat gebeurt of opvalt, zal ik het hier noteren.

Een hondje spant zich in om de aandacht van de badgasten te trekken. Ik hang er geen geslacht aan want dat zou tegenwoordig als stigmatiserend kunnen worden beoordeeld. Ik noem het "Het".
Het rent als een bezetene langs de vloedlijn 100 mtr heen, keert op eigen initiatief in volle vaart en sprint weer 100 mtr terug. Na een paar van die sprintjes zoekt Het even verkoeling in het lauwe water. Heel even maar, en daar gaat Het alweer. Na een stuk of 10 van die retourtjes, weer tijd voor afkoeling. Het let even niet op en wordt verzwolgen door een onverwacht grote golf en op het strand gesmeten. Het deert Het niet. Het schudt het zoute water van zich af en hervat de draafpartij.
Voordat wij onszelf al luierend iets gaan verwijten, gaan wij maar iets doen. Wij wandelen naar ons koffiehuis.

Bij de koffie ontmoeten wij een al wat oudere dame van 90 jr. Wij hebben haar al eerder gesproken en zij is 99% fit van lijf, leden en geest. Zij is geboren op Java in Bandung. Helaas ben ik haar naam kwijt, héél slordig.
Het is leuk én leerzaam om te horen wat zij in al haar Indische jaren heeft beleefd. De laatste jaren overwintert zij ook op Bali en kan de weg hier wel dromen. Zij loopt nu mensen te ronselen voor de verkoop van parels. Dat gebeurt dan op haar hotelkamer door iemand van Lombok. Daarnaast organiseert zij een "dagje uit" naar Denpasar waar zij een winkel kent met kwalitatief goede sjaals en sarongs. Je moet er van houden en wij worden dus géén deelnemers. Wel mooi dat zij nog zó actief is.

Het valt op hoeveel jongedames er met hun uiterlijk bezig zijn.
In restaurants zitten zij met een telefoon voor hun gezicht en nemen tientallen foto's van zichzelf. Ondertussen toveren zij diverse grimassen te voorschijn en frunniken uitgebreid aan hun haar. Zij hebben zich helemaal in hun eigen wereldje teruggetrokken, alles om hen heen vergetend.
Zo verschijnt er een jongedame aan de waterlijn en zij vind zichzelf blijkbaar wonderschoon. Zij neemt gedurende een kwartier allerlei poses aan en verzoekt een argeloos passerende dame een paar foto's te nemen, uiteraard verstrekt zijzelf de nodige instructies. Brrrrr...wat een fratsen.

Tot slot loop ik langs de receptie om te melden dat er t.o.v. het aantal aanwezige hotelgasten te weinig strandbedjes en parasols op het strand staan. Diverse hotelgasten vissen achter het net en vertrekken enigszins geïrriteerd om elders vertier te zoeken. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van het management. Ik ben benieuwd of er iets ondernomen gaat worden.

Wij genieten rustig verder en werpen ons dadelijk weer op bijv. de nasi, bami goreng en saté.

☆
Gegeten bij Luhtu's (overdekt vanwege dreigende luchten)
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 31°C / half bewolkt/ droog/ beetje wind.

Geschreven door Beaenleoopreis