Vandaag de dag van de "grote" oversteek naar Nusa Lembongan.
Het is een verjaardagscadeau van Dickie en Frans aan Bea. Heel lief dat zij dat doen.
Zij weten natuurlijk niet dat Bea er als een berg tegenop ziet om zo'n vaartuig in en uit te klimmen.
Wel eens goed, zo'n uitdaging die je gewoonweg niet kunt weigeren.

Het is een middagtocht, dus wij brengen eerst nog een paar uur op het strand door met de gebruikelijke rituelen, voordat wij ons richting het hotel van Dickie en Frans begeven.
Zij zitten in een nog rustiger deel van Sanur, ook aan het strand. Wij doen een bakkie en zoeken dan het vertrekpunt van de veerboten op.
Je zit daar heerlijk op een terrasje op het strand.
De spanning neemt toe, dan klink de scheepshoorn!
Bea schuifelt al zwetend richting waterkant. Tot overmaat van ramp moeten wij onze slippers etc in een krat gooien voordat wij instappen. Dus ook de anti-slip waterschoenen van Bea verdwijnen in de bak, niet bepaald rustbevorderend.
De Balinese bemanning helpt iedereen aan boord. Uiteindelijk vindt ook Bea het 100% meevallen.

De boot meerdert vaart. Wij zijn enthousiast voorin gaan zitten, maar juist daar krijg je de grootste klappen. De boot danst op een gegeven moment op het water en eigenlijk kun je ieder moment verwachten dat de boot doormidden breekt. Zwemvesten genoeg, zie ik.
Daar doemen de eerste beelden van Lembogan op.
Hier wordt erg veel gedaan aan onderwatersport, duiken en snorkelen.
Eenmaal aan land worden wij naar een kantoortje verwezen voor belangrijke informatie. Daar staat een meneer met tas. Hij haalt er een foldertje uit en prijst een tourtje aan. Frans gaat weer in de "handje-klap-stand" en er rolt een deal uit. Wij gaan een kleine eilandentour maken en hijsen ons in een eenvoudig busje.
Er rijden hier tientallen van die busjes, allemaal volgepropt met nieuwsgierige toeristen.

Wij dachten dat de wegen op Bali slecht waren, de situatie hier is nog een graadje erger. De boottocht was al slecht voor je rug, deze nabehandeling doet ook geen goed.
Je hebt echter geen keus en wij willen toch wat zien.
Eerst zoeken wij een hoog punt op voor het uitzicht om vervolgens te belanden bij hotel/restaurant Dream Beach.
Het uitzicht dat wij hier hebben maakt ons even sprakeloos, zo mooi. Het lijkt ook wel of de drankjes en lunch hierdoor nog beter smaken. Een heerlijk punt om te relaxen.

Wij kunnen hier niet eeuwig blijven hangen, de boot wacht niet.
De volgende bezienswaardigheid is Devil's Tear. Hoge golven slaan hier onder een rots en er komt vervolgens een flinke spray van zeewater terug. Leuk om even te zien, zal ik maar zeggen.
De tour wordt vervolgt over smalle weggetjes die er ook niet beter op worden. Voordeel is wel dat je veel ziet van het gewone leven. Er zijn veel bouwactiviteiten, met name veel vakantieverblijven in aanbouw. Zo rij je in de griebus, vervolgens langs mooie huisjes met fraaie zwembaden. Het zal er hier over 10 jaar wel veel beter uit zien.

Tijd voor de terugtocht. In tegenstelling tot de heenreis, zit de boot nu stampvol. Wij gaan nu achterin zitten en dat is stukken rustiger.
Het van de boot stappen gaat voortvarend, alleen Bea loopt een nat kruis op door een goed geplande golf.Lachen.
Wij sluiten een heel leuke dag af met wat geborrel en het naar binnen werken van de nodige culinaire produkten.

Morgen een rustdag.
Gegeten bij Luthu's.
Temp. 28 grC en benauwd zweterig - geen druppel regen.

Geschreven door Beaenleoopreis