Vandaag trekken wij aan het eind van de middag de stekker uit ons verblijf hier.
Vorig jaar werd het verblijf gekenmerkt door overmatig veel regen en nauwelijks
zon, nu is het andersom. Dan kan het ook té warm/drukkend zijn, maar daar mogen
wij niet over klagen.
In tegenstelling tot andere jaren zijn wij niet naar ons hotelletje uit 1978 (Yulia),
én het strand in Kuta Beach gereden. Dat viel vorig jaar door vervuiling, veranderingen en drukte zo tegen, dat wij dit geschrapt hebben.
Wij hebben überhaupt hier niet veel buiten Sanur ondernomen. Oorzaak is
voornamelijk dat wij hier al zoveel hebben gezien, het zou een meevoudige
herhaling van zetten worden. Bovendien loopt het verkeer op Bali regelmatig
dramatisch vast.

Met kennissen Connie en Chris afgesproken, dat wij een laatste lunch bij Luhtu's samen
afwerken. Wij kennen hen van eerdere overwinteringen en er is een prettige klik.
Zij schoven de afgelopen weken regelmatig bij ons aan voor één of meerdere
drankjes ter afsluiting van een stranddag.
Wij proberen nu een goede bodem te leggen voor onze thuisreis, die in totaal
ongeveer 24 uur gaat duren (uit en thuis).
Van dat bodempje leggen komt helemaal niets terecht. Wij zijn alle vier niet 100% dus laten het bij een drankje.
Dus vandaag geen gekke dingen doen, reispapieren en geld checken, koffers
volgooien en wegen, rollator doorsmeren en olie verversen, en afscheid nemen van
diverse mensen.
Nu maar hopen dat er nergens vertragingen zijn, en die zijn er niet vanwege dat de meeste Balinezen een vrije dag hebben voor de presidentsverkiezingen. Zij moeten hun stem uitbrengen in het dorp waar zij wonen. Dit geldt ook voor de vele Javanen die op Bali leven. Allemaal terug naar Java. Ik hoor dat veel Balinezen hopen dat ze niet terugkomen. Dat komt oa door het feit dat zij meestal moslims zijn en gaandeweg ook meer invloed op Bali krijgen. Én, Javanen schijnen iets harder te werken dan de Balinees.

Goed, géén files en dus ruim te vroeg op het vliegveld. Nu is daar de wachttijd normaliter goed door te komen vanwege de vele gelegenheden met lekkernijen. En nu? Zit je daar met darmkrampen waarbij je niet weet of het lucht is of .....
Bea heeft ook al geen trek, maar wij eten dan toch een fruitbowl, lekker gezond.

Alle controle posten overleven wij, en wij mogen het vliegtuig in. De tocht naar Singapore duurt ruim twee uur en van Singapore naar Amsterdam ca. 13 uur. Het comfort aan boord is niet je-van-het, het is een kwestie van overleven, zeker met onze lichamelijke conditie.
Op Schiphol staan Annie en Jaap ons op te wachten. Het was lang wachten op de koffers, het moet het allerlaatste karretje geweest zijn.
In de Van der Valkbus naar het gelijknamige hotel, lekker bakkie hollandse koffie én voor mij het hoogtepunt, een broodje ham/kaas. Lang niet gegeten. Ook fijn, filevrij naar huis.

Blij weer thuis te zijn. Jammer dat het maar 12 grC is, maar het kan slechter. Bloedhitte is ook niet echt prettig. Wij gaan hier zo snel mogelijk de draad weer oppakken, moet makkelijk kunnen, want wij zijn maar 4 weken weggeweest.
Hierbij dank voor de ontvangen commentaren bij de diverse dagboekverslagen, altijd leuk om te merken dat er meegelezen wordt.

Tot slot een boodschap voor ons allen:

Vandaag is de dag,
hij komt maar één keer,
morgen dan is het
vandaag al niet meer.
Niet zeuren, geniet
van het leven, het mag,
maar doe het vandaag,
want vandaag is de dag.


Tot de volgende vakantie ! 😎
Bea & Leo

Geschreven door Beaenleoopreis