Vandaag een rustige dag in Castries, zeg maar een warming-up voor de dag van morgen want dan hoeven wij gezien de zeedag helemaal niets te ondernemen.
Hier verblijven wij ruim een halve dag dus je kunt ook niet te ver weg gaan. Het zou erg vervelend zijn wanneer je, aan de kade staand, alleen nog een rookpluim van je boot ziet. Wachten doen ze niet.
Aangezien het zondag is, zijn in Castries de meeste winkels gesloten. Wij wandelen wat langs de boulevard richting een het zusterschip van de Ryndam, de Noordam. Hangen daar in de buurt wat rond in een cafe met een mooi uitzicht over de baai waar nog een derde cruise kanjer ligt.
De rest van de dag is het relaxen geblazen, onderbroken door een mini concert van een pianist (Paul Pampas). Ik vind het wel leuk maar Bea zit van het begin af aan onrustig te schuiven op haar stoel, een duidelijk teken dat ze er geen bal aan vindt.
Ondertussen vertrekt het schip en vaart langs de kust van het eiland, richting twee luie vulkanen waar enkele gasten, die een grote eilandtour hebben gemaakt, met een paar tenders opgepikt moeten worden.
De donkere tonen van de scheepshoorn weerklinken tegen de wanden van de vulkanen en wij zetten onze reis voort richting Curacao.
*
Het theater is inmiddels omgebouwd tot een American Football stadion omdat vanavond de Super Bowl wordt gespeeld. De strijd, voor Amerikanen natuurlijk het wereldkampioenschap, wordt over het gehele schip in beeld gebracht.
Er is nu voor niets anders aandacht; de Indonesische bedienen klaagt dat zij nu geen europees voetbal kunnen zien. De samenvattingen van Studio Sport blijken bij hen erg populair; dat verwacht je toch ook weer niet.
Wij sluiten om 19.00u aan bij voornamelijk Amerikanen en Canadezen en zien de show voorafgaande en de eerste tien minuten van de wedstrijd. Het eten laten wij er niet voor staan. Wanneer wij 2 uur later nog even terug gaan, blijkt de strijd nog maar halverwege. Men speelt een uur zuivere speeltijd en er zijn om diverse redenen zo verschrikkelijk veel onderbrekingen dat de lol er snel vanaf gaat.
Wij houden het voor gezien en wandelen met een glaasje wijn naar onze hut, alwaar het licht langszaam uit ging.

Geschreven door Beaenleoopreis