Ons voornaamste doelwit van vandaag zijn de Badlands, op 1 1/2 uur rijden van Deadwood. De Badlands zijn tevens het meest oostelijke punt van onze reis en dan hebben wij ca. 3900 km afgelegd.
*
Het gebied van The Badlands was ooit onderdeel van een zoutwater zee. Opwaardse krachten en vulkansche activiteit drukten de zeebodem omhoog en wat restte, waren drassige vlakten.
Regelmatig werd het gebied bedekt onder een witte aslaag, zeer warme wind waaide over de vlakten waardoor het gebied steeds droger werd.
De rivieren sneden steeds verder in het landschap, erosie vond en vindt op grote schaal plaats.
In 1939 besloot men dat het landschap bewaard moest blijven en werd het een nationaal monument, in 1978 een nationaal park.
Het totale gebied omvat 988 km2.
*
Gelukkig schijnt er weer een lekker zonnetje, is het ruim 20 grC en geen "code rood" wanneer wij ons karretje oostwaarts tuffen.
Wij rijden over de interstate 90 maar echt druk is het niet. Zelfs op deze wegen is het genieten van de omgeving.
Opvallend is het aantal motorrijders, maar vreemd is dat niet want het is hier, net als in veel andere delen van de USA, uitermate geschikt om met motor, auto of camper te toeren.
*
Het is zaterdag, dus relatief druk in de Badlands.Op een enkele Duitse dame na, die mij op een onverharde weg lichtsignalen geeft om te kunnen passeren, terwijl ik al 2x de toegestane snelheid rij, rijdt iedereen fatsoenlijk over de wegen van het park.
Buiten het grillige landschap zoek je ook naar enig teken van wild.
Er zouden bisons moeten zijn, maar niet gezien, prairie hondjes zijn er in overvloed, maar moeilijk te fotograferen. Verder nog een paar klimgeitachtige creaturen ontmoet die zich van mensen helemaal niets aantrekken.

Het landschap is indrukwekkend en het is jammer dat, door een vaak te veel aan zonlicht, mooie foto's moeilijk zijn te maken.
Desalniettemin een prachtige omgeving en zeker de moeite van zo'n lange rit waard.
*
Overal wordt aangegeven dat je absoluut een bezoek moet brengen aan de Wall Drug Store, opgericht in 1931. Waarom dat dan zou moeten, weten wij niet want het is een grote toeristische kermis. Een bonte verzameling van kleine winkeltjes onder een dak, waarin toeristen rondgraaien, schreeuwen en rennen.
Gauw wegwezen hier.
*
Een behoorlijke bui met grote hagelstenen noopt ons op de snelweg even te schuilen onder een viadukt, maar kort erna schijnt de zon weer volop.
Je moet hier vrijwel constant de airco in de auto aan hebben want anders is het niet te harden.
Vaak is het zo dat het aan het eind van de middag bewolkt wordt met af en toe een bui.
*
Wij rijden langs een begraafplaats bij Sturgis en dat blijkt voor oorlogsveteranen te zijn. Opvallend is dat echtgenotes na overlijden, vaak in hetzelfde graf begraven worden. De lokatie en staat van onderhoud maakt een bezoek aan zo'n begraafplaats de moeite waard.

Sturgis is een stadje dat bekend staat als walhalah voor de motorrijder. Jaarlijks komen daar, meestal in de eerste week van augustus, ruim 40.000 bikers bij elkaar en een dezer dagen is het weer zover, wij missen dat spektakel net.
Wij rijden een stukje door de straten en zien overal al de nodige voorbereidingen voor het grote feest, net zoiets als wij hebben gezien in Baker City maar dan 10x zo groot.
*
Het is genoeg geweest voor vandaag en tijd voor een rustige dagafsluiting met wat drinken, eten en drinken in sportsbar Oggie's van het hotel.

Geschreven door Beaenleoopreis