Over tot de orde van de dag. Wij hebben er alweer 7 nachten in ons hotel op zitten maar de juiste orde, of het juiste ritme zoals je wilt, hebben wij nog niet gevonden.
Na het ontbijt en het in gereedheid brengen van onze strandbedjes, gaan wij de eerste week in ons hotel afrekenen. De afspraak is dat wij per week (achteraf) de kamer betalen.
De strandbar-rekening pakken wij dan ook gelijk mee, want nu weten wij nog ongeveer wat de "schade" zal zijn, over 6 weken niet meer.
Het hotel heeft tegenwoordig fietsen in de verhuur. In voorgaande jaren hadden wij huurfietsen van een lokale scharrelaar en dat waren 10e-hands fietsen. Deze zien er wat beter uit, 3e-hands schat ik, voor mij goed genoeg, maar helaas met een te hoge instap voor Bea. Wij zullen voor haar dus verder moeten zoeken. Even later zien wij een geschikte fiets, elders gehuurd door een andere hotelgast. De instap is goed, nu de zadelhoogte nog testen. Wij gaan niet zonder toestemming aan die fiets morrelen, eerst de huurder opzoeken en toestemming vragen. Morgen verder met dit projekt, maar wat een gedoe.

Vast patroon in voorgaande jaren was een regelmatig bezoek aan de warung van Ibu Resi.
Eigenlijk was het een onooglijk zaakje in een donker straatje, maar de ware liefhebber van eenvoudig Indonesisch eten wist dit erg te waarderen. Ibu Resi is een heel aardige en gastvrije dame en inmiddels 83 jaar oud, maar kan het werk helaas niet meer aan. De warung is tot onze spijt definitief gesloten.

Ons hotel is er in de afgelopen Covid jaren niet op vooruit gegaan. Het heeft in die tijd vrijwel leeg gestaan en het aantal personeelsleden werd gehalveerd. Onderhoud in het algemeen, heeft bij de Indonesiër géén prioriteit en gebrek aan personeel én inkomsten deden de rest.
De grond waarop dit (staats-)hotel is gebouwd wordt geleased van een familie. Twee broers hebben het daar blijkbaar voor het zeggen. Het leasecontract moest worden verlengd en nu is het probleem gerezen dat de één akkoord is gegaan met verlenging en de ander (nog) niet.
Het resultaat is dat nu slechts een deel van het hotel in bedrijf is en dat een terrein met 18 stuks deels gekoppelde "bungalows" is afgesloten en buiten bedrijf. Tragisch om te zien dat dit nu zo staat te verpauperen.
Je merkt dat er weinig geld beschikbaar is om het hotel weer een beetje op te pimpen.
Pedaalemmers in de kamers zijn modieus roestig, kastdeuren klemmen, sloten van de voordeur werken niet goed, lampen hangen scheef, beddegoed is grauw, gordijnen met vlekken, beschadigde vloertegels, wandcontactdozen gammel, een mager ontbijtbuffet, nauwelijks parasols meer op het strand, strand wordt minder schoongemaakt........ik zal nog wel wat vergeten.
Maar tóch blijft dit hotel ons trekken, vanwege het nog wél aanwezige, zeer vriendelijke personeel, de warme sfeer en de gezellige locatie. Als wij fatsoenlijk kunnen wassen, plassen en slapen is het wat ons betreft al snel goed.
Toch moet men hier gaan oppassen niet nog meer aan kwaliteit te gaan inboeten. Gasten worden steeds kritischer en recenties op sites van reisorganisaties doen hun werk.
Het zou slim zijn om in ieder geval al die kleine zaken snel te verhelpen.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat men op korte termijn de oude plannen uit 2019 voor een totale, grondige renovatie uit de kast haalt. Meegaan met al de actuele ontwikkelingen om Sanur op te knappen zou de beste oplossing zijn.
Afwachten maar en vooralsnog genieten van alles wat deze geweldige locatie ons heeft te bieden.
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 32°C / half bewolkt/0 druppels regen.

Geschreven door Beaenleoopreis