Maandagavond en de nacht wat slechte uren beleefd. Voor het eerst in 20 jaren weer eens een paar keer boven de pot gehangen, oorzaak waarschijnlijk besmet eten. Het is nooit precies te achterhalen waar het aan gelegen heeft. Je verliest in zo'n situatie veel vocht en het is dan wel zaak dat je het vochtgehalte in je lijf op peil houdt. De hele dinsdag niet van de kamer geweest, drinken en weinig of niets eten, is het devies.
Bea rommelt zich ook maar door de dag, moet alleen gaan eten en naar het strand. Aan het eind van de dag voel ik mij gelukkig alweer een stuk beter, is maar goed ook want woensdag maken wij weer een eiland-tour.

Woensdag vroeg, vol goede moed op pad met Ateng, onze gids. Jammer genoeg is de "koperen ploert" vandaag thuis gebleven en zien wij die vandaag ook niet meer terug. De route voert zoveel mogelijk over binnenweggetjes, net zo breed als een breed fietspad bij ons.
Eerste stop is een batik demo, annex winkel waar Bea haar eerste half miljoen van vandaag uitgeeft, in roepia's gelukkig.
In Batubulan gaan wij naar een Barung dans, gelukkig overdekt want inmiddels is het behoorlijk gaan regenen. De dans is spectaculair en door de kostuums zeer kleurrijk. De gamalan zorgt weer voor de muzikale ondersteuning.
Wij rijden via een toeristische route naar de stadjes Mas en Celuk, resp. bekend van maskers en zilveren sieraden. In Celuk werpen wij een blik in een werkplaats maar zien af van de winkel, geen interesse.

Koffiedrinken doen wij op een wat aparte manier. Luwak koffie wordt gemaakt van koffiebonen die eerst worden gegeten door de Luwak, een civetkatachtige, die het boontje onverteerd uitpoept. Boontje wordt gedroogd, gebrand, gemalen en eindigt dan in het filterzakje. De koffie is veel duurder dan normale, heeft een wat aparte smaak maar maakt onze verwachtingen niet waar, helaas. Verder mogen wij hier nog 13 andere koffie- en theesoorten proberen, heel apart.

Lunchen doen wij bij Boni Bali in Tegalalang. Dit restaurant ligt op een berghelling en kijkt uit op een groene vallei. Normaliter met fraaie vergezichten maar gezien de regen komen de bijzienden onder ons nu meer aan hun trekken, echter heel sfeervol.

Het bezoek aan een houten beelden kunstenaar, eindigt in de aankoop van twee houten beeldjes, stukken die wij niet konden laten liggen. De winkel van de man (en zijn familie) lijkt meer op een museum. Weer een miljoen armer.
In Batuan bekijken wij een woonhuis, een authentiek Balinees huis,van een familie van de laagste kaste. Er is daar electriciteit maar daar is ongeveer alles mee gezegd. Een armoedige slaapruimte, ouderwets keukentje, wasplaats in de openlucht, een 100 meter diepe waterput, een altijd aanwezige plek met matras waar een overledene wordt opgebaard, offerplaatsen, (stekel-)varken, kippen, het is er allemaal. Ook een platte televisie overigens (!?).

Het lijkt ons ook leuk om na 40 jaar weer eens in Ubud rond te kijken. Het was destijds een vredig kunstenaarsdorpje maar hier heeft het toerisme genadeloos toegeslagen. De kunstenaars zijn uit het dorp verbannen en zijn vervangen door alles wat je maar bij toerisme te binnen schiet, Valkenburg in het groot.
Nog erger, het barst hier van de Zuid-Koreanen en ......Japanners. Nou ja, toch goed om weer even gezien te hebben, een half uurtje lang.

Alhoewel het nu al vrijwel de hele dag regent, beleven wij toch een leuke dag, mede gezien het feit dat wij veel binnenshuis of overdekt bekijken. Al die regen veroorzaakt wel wegafsluitingen vanwege overstromingen en totale verkeersopstoppingen, ook wel eens leuk om mee te maken.
Voldaan rollen wij rond etenstijd weer ons hotel binnen.

Geschreven door Beaenleoopreis