Maar weer terug naar de meer aardse zaken.
Wekker gezet want wij worden opgehaald om weer een dagje over Bali te toeren.
Wij weten wel ongeveer waar de reis naar toe gaat maar wij hebben onze gids, op basis van onze interesses de vrijheid gegeven om leuke/interessante dingen aan het programma toe te voegen, indien voorradig.
Verder is het te hopen dat wij niet veel hemelwater op ons dak krijgen.
Ateng, onze gids, worstelt zich bekwaam door het drukke verkeer. Het is nog steeds feest en veel lokale mensen zijn onderweg naar tempels of komen daarvan terug. Opvallend is de hoeveelheid versieringen die wij in de kampongs (gehucht) en dessa's (dorpje) zien, veel uitbundiger dan in Sanur.
Eerste stop is de nog actieve vulkaan Batur, met zijn enorme vulkaanmeer. Hier moet je 's ochtends zijn want in de loop van de dag trekt het hier helemaal dicht. Ook nu is het helaas al behoorlijk dampig en ontbreekt de zon, jammer voor de foto's. Toen wij hier heel lang geleden waren, moet het er hier totaal anders uitgezien hebben, ik kan mij er niet zoveel van herinneren, alleen een voor ons veeeeel te duur restaurant. Ateng vertelt dat er 40 jaar geleden maar 2 of 3 restaurants gestaan kunnen hebben, nu zien wij een oneindige rij aan horeca bedrijfjes.
Het druppelt inmiddels, wij gaan verder en zien onderweg heel veel mandarijnen die alleen voor lokaal gebruik geteeld worden. In winkeltjes langs de weg ligt het fruit kleurrijk opgestapeld. Er wordt hier ook witte kool en, jawel, boerenkool verbouwd maar heelaas nu even niet te zien.

In Tampaksiring bezoeken wij de Pura Tirta Empul, een hindoeistische tempel uit 962.
Het is een bedevaartsplaats voor de Balinese hindoe. Eenmaal in hun leven moeten zij zich gereinigd hebben in het heilige water van deze tempel. Ook nemen zij water mee in flessen en cans zodat zij dit heilige water thuis kunnen gebruiken voor offertjes etc. Het doet ons een beetje denken aan Lourdes, met dat verschil dat er hier veel gelachen wordt en er niet gesjouwd wordt met rolstoelen en brancards. Nadat wij een vijver met een enorme hoeveelheid kostbare koi-karpers hebben bewonderd, houden wij het hier voor gezien.

Gunung Kawi is een rotstempel met 10 koninginnegraven, gebouwd in de 11e eeuw. Het complex ligt prachtig verscholen in een vallei. Om er te komen moet je wel ruim 300 treden omlaag en als je nog meer van je dag wilt maken, ook weer omhoog. Slecht voor mensen met een twijfelachtige conditie, zeker bij 30grC. Beneden is nog een glimp te zien van een enorm grottencomplex, niet meer toegankelijk omdat voormalige bezoekers verdwaalden en toen ze eenmaal weer waren teruggevonden, er niet veel meer restte dan een skelet.
In de Tweede Wereldoorlog werden deze grotten door de locale bevolking gebruikt als schuilplaats voor de Japanse bezetters. Zij werden nooit ontdekt.
Eenmaal weer boven, en badend in het zweet nuttigen wij vers cocosnotenwater, flauwe bedoeling maar goed voor de dorst, blaasontstekingen en prostaat aandoeningen.

In de tijd dat er nog een Sultan heerste over Bali, huisde het centrale gerechtshof in Klunckung. Het gerechtshof is nu een openlucht-museum. De daken zijn aan de binnenkant voorzien van beschlderingen die bestraffingen uit vroeger tijden uitbeelden. Ging je vreemd, dan werden genetalien bewerkt met vuur.....brrrrrr. Een aardig complex om een keer gezien te hebben.

Wij schrappen een bezoek aan Besakih, een enorm tempelcomplex bestaande uit ongeveer 200 gebouwen. Dit complex hebben wij in onze jeugd al gezien en tempels hebben niet meer onze bijzondere belangstelling.
In plaats hiervan gaan wij op zoek naar een plek waar hanengevechten plaatsvinden. Niet zo heel prettig om te zien maar onderdeel van de cultuur. Nu zijn deze gevechten illegaal maar tegen betaling kan hier gewoon alles. Maar helaas, Ateng informeert links en rechts tevergeefs. Wij berijden allerlei binnenwegen, maar nergens iets te vinden. Dit blijft dus op de bucketlist staan.
Wat wij kunnen schrappen is het ruiken en eten van de durian. Deze stekelige vrucht is berucht om zijn lucht en beroemd om zijn smaak, en laten wij nu het omgekeerde ervaren. Je ruikt hem wel van verre, maar het is geen vies luchtje, de smaak ervaren wij als flauw en hij is een beetje melig. Ateng heeft een andere smaak en mag het grootste deel van de durian hebben.

Inmiddels is de dag alweer voorbij en zijn wij weer wat ervaringen rijker.

Geschreven door Beaenleoopreis