Een mooie dag, de strandstoelen al vroeg gereserveerd door héél vroege vogels en de rumoerige voorbereidingen op een huwelijksfeest in de hoteltuin, dus tijd voor een vorm van uithuizige activiteit.
Wij proberen eerst Made, onze taxichauffeur te charteren. Hij overnacht ergens in Denpasar in een hostel. Hij laat weten onderweg te zijn naar ons hotel. Rustig aan maar, wij willen pas rond lunchtijd in Kuta zijn, bij Yulia Beach Inn uiteraard. Nostalgie, omdat wij daar in 1978 een paar nachten verbleven. Het is een vaste gewoonte geworden om, als wij op Bali zijn, daar te lunchen én een blik op het mooie, brede, schone strand te werpen.

De in Kuta aanwezige grote warenhuizen staan dit keer niet meer op de planning. Een enkele blijkt zelfs gesloten als gevolg van Covid. Het gesnuffel in al die voor ons overbodige handelswaar houden wij maar even voor gezien. Als het nog een keer regent in Sanur duiken wij de lokale markt wel in met onze laatste roepies.

Made meldt zich en wij gaan onderweg. Made is een voorzichtig en netjes rijdende chauffeur, geen gejakker. Het is op dit tijdstip rustig op de weg en wij rijden na een klein half uur Kuta binnen.
De overweldigende drukte zoals wij die in voorafgaande jaren zagen, ontbrak.
Wij rijden langs enkele grote, gesloten hotels, en heel veel geblindeerde winkels en restaurants. Er wordt ons verteld dat het toerisme langszaam weer op gang komt, maar dat véél jongeren nu kiezen voor Canggu ipv Kuta.
Hotel Yulia in nog in bedrijf, en wij duiken het restaurant in voor een bescheiden lunch. Een blik op de muren leert mij dat de oude foto's van oa de zeventiger jaren zijn verwijderd. Ik begrijp dat je niet kunt blijven hangen in het verleden, maar vind het wel jammer.

Op naar het beroemde strand en dat wordt een grote teleurstelling. Van wat ooit was, is nauwelijks iets over. Er is nog maar een erg smalle strook strand over, en op sommige stukken zelfs helemaal niet meer. De resterende stroken strand liggen bedolven onder aangespoeld hout. Er staan nog wat tentjes waar je iets te drinken kunt kopen, maar een fatsoenlijke zitplaats is niet meer aanwezig. Hier is de prachtige zee met haar surfgolven het enige wat behouden is gebleven. Al met al één grote teleurstelling.
Wij zoeken Made op om terug te keren naar Sanur.

Het Balinees/christelijke bruiloftfeest komt langszaam op gang. Er vinden wat toespraken plaats, de bruid wordt "weggegeven" en het bruidspaar wordt nu door een lokale zangeres zo hard mogelijk toegezongen (1e couplet) en het tweede couplet gaat in de vorm van "kunt u zingen, zing dan mee".
De dominee gaat van start met een breedvoerige toespraak waarvan ik alleen "Christus", "amen" en " happy end" versta.
Er staan veel tafels gedekt en mij is verteld dat er 175 gasten gaan komen. Tijdens deze plechtigheid tel ik hooguit 30 mensen. Komt de rest alleen voor het eten en drinken?
Aangezien wij niet op de gastenlijst staan, gaan wij zelf op zoek naar een eetgelegenheid.

Eenmaal terug op het "feestterrein" worden wij overdonderd door het volume wat wordt voortgebracht door de vrouwelijke ceremoniemeester en de muzikale omlijsting. De ramen trillen in de kozijnen door alweer veel te harde bassen. Ik spreek de geluidsman er op aan en hij speelt daarop wat met de schuifjes op zijn mengpaneel. Aardige jongens, maar ik vermoed dat zij de schuiven weer terug zetten zodra die zeikerd van kamer 104 zich omdraait.
Een geruststelling is de mededeling van het hotel dat het feest gaat duren van 17.00u tot het einde. Daar hebben wij houvast aan.....😂

Bea is door de "emotie" van vanavond spontaan, grotendeels verlost van haar hoestbuien, of zouden toch de medicijnen hun uitwerking hebben?

☆
Gegeten bij Luhtu's
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 32°C / onbewolkt/ droog/ weinig wind.

Geschreven door Beaenleoopreis