Terwijl ik op mijn balkonnetje geconcentreerd wat zit te ploxen, probeer ik onderwerpen voor mijn dagelijks epistel te bedenken. Nu het einde van de overwintering nadert, bezorgd mij dit steeds meer breinpijn.
Het idee om na de koffie weer te gaan zwemmen, dreigt in het water te vallen omdat er een brede band met rotzooi langs drijft. Blijkbaar staat de wind niet gunstig en komt het onze kant uit. Het is even aankijken wat voor soort vervuiling het is, kan vanalles zijn. Vorige week is er zelfs een helm aangespoeld. Na een voorzichtige benadering bleek er gelukkig geen hoofd meer in te zitten. Bali is ook geen Mexico.

De ijsboer draait weer overuren. Dagelijks rijdt hier een wagen vol ijsblokjes de boulevard op. Zakken ijsblokjes worden links en rechts afgeleverd, soms op een karretje, maar vaak ook loopt de bezorger met meerdere zakken op de schouder naar zijn afleveradres. Het lijkt in meerdere opzichten een koel baantje, maar het is een zware klus.

Koffietijd bij Luthus kan gezellig zijn omdat het een ontmoetingsplaats lijkt van Nederlanders.Je praat wat bij met bekenden en onbekenden, die morgen dan weer bekenden zijn. En wanneer die er niet zijn, dan wordt je beperkt tot het mensen kijken en flarden van gesprekjes opvangen die wel eens grappig kunnen zijn. De afgelopen dagen is dat laatste vrijwel onmogelijk omdat het vloed is en de branding teveel "herrie" maakt. Het moet gezegd, het geluid van de branding is prettiger aan te horen.

Wij hebben zo lang zitten koffieleuten dat het vuil in zee inmiddels ons strandje is gepasseerd. Dus badschoentjes aan en de zee in. Die badschoentjes heb je hier nodig om te voorkomen dat de naalden van zee-egels in jouw voet priemen. Dat kan héél erg pijnlijk zijn.

Het rommelt boven ons hoofd en donkere wolken pakken zich samen. Wij gaan van het strand en besluiten de gok te wagen om op de fiets naar modewinkel Tina te rijden. Helaas voor Bea, er hangen wel jurken maar het is niet veel soeps.
Dan maar doorrijden naar Smorgass voor een middagborrel. Daar komen wij Loes en Jan de Gier tegen die wij nog kennen uit onze overwintering in Taman Agung. Wij hebben hen alweer een tijdje niet gezien en het is weer gezellig bijpraten. Zij zijn al rond de tachtig jaren oud maar het lijkt wel of Bali ze steeds jonger maakt.

Een enkel biertje verder stappen wij weer op de fiets en dartelen wij door het drukke verkeer huiswaarts. Net voordat er in de strijd tegen de muggen een rookgordijn over het hotelcomplex wordt gelegd, stappen wij onze kamer binnen.
De rest van de dag houden wij het rustig.

Het weer: veel zon tot half in de middag, onweer maar geen nattigheid, klam, 30 grC
Gegeten bij Luhtus

Note:
Ploxen is het uit de neus verwijderen en met de vingers wegschieten van stukjes hard geworden snot.

Geschreven door Beaenleoopreis