Aangezien de 3e versie van de Grand Parade vanmorgen weer voor het hotel langs komt en de weg al vroeg afgezet gaat worden, moeten wij vroeg uit de veren om nog met de auto, die een paar straten verder gratis in een parkeergarage staat, bij ons hotel te komen teneinde onze bagage in te kunnen laden; een eind lopen met twee koffers, twee rugzakken en twee koelboxen heeft niet onze voorkeur.
Het geeft uiteindelijk geen problemen. De volgeladen auto parkeren wij twee huizenblokken verder om daarna rustig in het hotel te kunnen ontbijten.
*
Voordat wij de prairie induiken, eerst wat kleine boodschappen doen bij een Albertsons. Zo'n zaak heeft alles, alleen in Wyoming mag alcohol niet naast een yoghurtje op de plank staan. Meestal lossen zij dat op met een aparte ingang voor hun slijter maar die was er nu niet, en de slijter aan de overkant van de straat lag blijkbaar nog zijn roes uit te slapen want die was gesloten.
Daar kunnen wij niet op wachten. Weg uit Cheyenne, het waren geslaagde dagen maar dat gefeest zijn wij na drie dagen wel zat, en op naar Deadwood, gelegen in een andere staat, namelijk South Dakota.
*
Als snel zien wij voor onze ogen weer die eindeloze, groene, glooiende vlakten, waar de weg als langs een lineaal doorheen loopt.
Het is toch niet echt vervelend om te rijden, want er is altijd wel wat te zien.
Eerst pakken wij een uurtje de snelweg naar het noorden waarna wij de binnenwegen opzoeken. Die zijn over het algemeen wat spannender en je komt door stadjes met vaak opvallend weinig bewoners, van 200 tot 1500 mensen. Wyoming schijnt de dunst bevolkte staat van de Verenigde Staten te zijn.
Een van die stadjes is Lusk. In reisdokumentatie aangegeven als een leuk westernstadje, maar zoals zo vaak wordt dit schromelijk overdreven.
Een paar oude geveltjes en dat is het dan ongeveer (foto).
Onze lunch, bestaande uit een forse fruitmix, nuttigden wij een paar kilometer verderop op een rustplaats, ook weer opvallend netjes en kompleet, je kunt er zelfs barbequen.

Binnendoor rijden is leuk, maar dan moet je wel de benzinemeter in de gaten houden; in dun bevolkte gebieden is niet overal bezine te kopen. Wij konden gelukkig op tijd benzine innemen bij een wat vreemde, weinig vertrouwen inboezemende pomp waar de rekening werd opgemaakt met een machine uit de jaren zestig. Allemaal heel erg krakkemikkig, maar afrekenen met de creditcard, daar hadden zij geen moeite mee.

Een eindje verder staat er ineens een cowboy te paard op de rotsen, de omgeving te verkennen; wie kan nu nog volhouden dat er geen echte cowboys meer zijn.Hij stond wel opvallend roerloos (foto).
Naarmate wij dichter bij South Dakota komen, verandert het landschap en zijn er meer rotspartijen en naaldbomen te zien, heuvels worden semi-bergen.
Mooie uitzichten over berg en dal, maar daar zien wij de komende twee dagen nog veel meer van.

Deadwood is oa bekend van de vele gokpaleisjes, iemand noemde het "klein Las Vegas".
Het gaat ons meer om de omgeving dan om die eenarmige bandieten waarvan de werking ons totaal onbekend is.

Het hotel ligt net buiten het stadje, hoog op een heuvel met een mooi uitzicht.
Ook in dit hotel een ruim arsenaal aan gokautomaten. Uiteraard moeten wij door die speelzalen om bij de sportsbar en het restaurant te komen.
Lekker en betaalbaar gegeten in de gezellige sportsbar. Hier zullen wij de komende dagen, onder begeleiding van flitsende sportbeelden op meervoudg aanwezige tv schermen, wel meer een vorkje gaan prikken.

Geschreven door Beaenleoopreis