Ik sliep afgelopen nacht niet zo best en had alle tijd om nog even terug te denken aan de afgelopen dagen én de reis van 1978, en dan vooral de omstandigheden waarin dit gebeurde.

In 1978 dacht je niet zo snel aan verre vakanties. Daar was het geld simpelweg niet voor en er waren ook niet zoveel reismogelijkheden als nu. In die tijd waren vakanties van twee, hooguit drie weken normaal. Net genoeg om aan bijv. een reisje naar de Spaanse stranden te denken. Je werkgever moest maar bereid zijn om een vakantie van 6 weken naar Indonesië te gunnen. Gelukkig hadden Bea en ik werkgevers en collega's die niet te moeilijk deden.

Een visum bemachtigen was ook niet zo gemakkelijk. Daarvoor moesten wij , als ik mij goed herinner, tweemaal naar Amsterdam reizen. Als je wilt, kan je dit nu allemaal electronisch en met een koeriersdienst regelen.
Nu reis je met de hele wereld in je binnenzak rond en ben je vrijwel overal direkt bereikbaar. Je kunt in feite alles vanuit je luie stoel uitzoeken en organiseren.
Destijds had zwager Dick gelukkig al het nodige organisatietalent, en met behulp van waarschijnlijk een Lonely Planet gids ( weet ik niet meer) wisten wij min of meer hoe bijv. het openbaar vervoer in Indonesië werkte en waar logementen te vinden waren.
Tegenwoordig kun je nog meer, en tot in alle details stapels informatie vooraf binnen halen voor de voorbereiding van je reis.
De moeder van een collega had destijds net een reis door Indonesie gemaakt, en die wilde wel middels een dia voorstelling, de nodige reiservaring aan ons overdragen. Dat zie ik nu niet zo snel meer gebeuren.

Voldoende foto rolletjes van 12 of 36 opnamen waren nodig. Het nemen van foto's moest je een beetje plannen, want nieuwe foto rolletjes waren niet overal verkrijgbaar. Bovendien was het ontwikkelen en afdrukken van foto's een kostbare bezigheid. Nu schiet je maar plaatjes en pik je er de goede opnames uit. Afdrukken maken is niet meer nodig.
De oude foto's zijn vaak van slechte kwaliteit, nu uitzonderlijk scherp.

Veel medicijnen konden toen niet in de rugzakken mee. Ik kan mij alleen de pleisters herinneren, en om niet te vergeten de norit, nodig voor een maagreiniging. Die heb ik één keer geslikt, gelijk weer volledig uitgebraakt en daarna nóóit meer gebruikt.
De pleisters had ik nodig omdat het bloed in mijn nieuw aangeschafte witte gympen stond. Nooit slim om nieuw schoeisel te dragen wanneer je veel moet lopen, weer zo'n leermoment

Toch nog de slaap gevat, de wekker loopt af.
Bij het opstaan denk ik nog heel even aan 40 jaar geleden. Ben ik in die jaren zelf zoveel veranderd? Tijdens het tandenpoetsen kijk ik in de spiegel en vindt het wel meevallen.
Ik loop tevreden de badkamer uit, op zoek naar mijn bril ......


Her weer: voor de 3e dag achtereen staal blauwe lucht met schapenwolkjes- 30 grC
Gegeten bij: Oranje (uur moeten wachten op eten)

Geschreven door Beaenleoopreis