Het beloofd zoals geplanned een rustig dagje te worden in, en rond Buffalo.
Er is hier niet zoveel te beleven, een Main Street met een paar gebouwen uit 1800, een paar leuke winkeltjes en verder niets bijzonders.
Voor ons is het een van de twee tussenstops op weg naar Yellowstone.

In Main Street moet je het historische Occidental Hotel-Restaurant-Saloon bekijken, het moet ook een soort museum zijn.
Wij gaan er heen voor ons ontbijtje. Dat doen meer mensen en daar heeft het personeel blijkbaar niet op gerekend.
Het duurt dan ook een eeuwigheid voordat onze trek gestild is. Gelukkig hebben wij geen haast en doden de tijd met het verwonderd bekijken van alle bijeengeraapte spullen die men hier als decoratie gebruikt.
Het blijkt dat in het verre verleden mensen Teddy Roosevelt, Butch Cassidy, Buffalo Bill en Calamity Jane in het hotel verbleven.
Na ruim een uur staan wij weer buiten in het zonnetje, lopen nog wat rond en struinen een paar winkeltjes af. Veel bijzonders is er niet te koop.
*
Tijd voor ons toertje met 't autootje. Gekozen hebben wij voor de Cloud Peak Skyway Scenic Byway.
Deze weg ligt tussen Buffalo en het gehucht Ten Sleep en voert oa over de Powder River Pass op ruim 3000 mtr hoogte.
Het is alweer behoorlijk warm als wij vertrekken, maar eenmaal in hogere sferen wordt het aangenamer.
Regelmatig springen wij uit de auto om de uitzichten in ons op te nemen en vast te leggen.

Een soort wezel met een heel dikke vacht, geen idee tot welke diersoort het behoorde, noopte ons tot een abrupte rempartij, met succes, het dier kon tijdig veiliger oorden opzoeken. Dit is nu al de derde keer dat wij een dier met zelfmoord-neigingen ontmoeten. Een kalf en een hert gingen eraan vooraf, dus het blijft toch oppassen geblazen.

Uiteindelijk bereiken wij ons lunchadres in Ten Sleep. Wij hebben 2 uur over de rit gedaan terwijl het non-stop 1 uurtje duurt.
Het via Tripadvisor opgezochte lunchadres is nergens te bekennen, dus wij stappen aan de overkant een zaakje binnen voor een sandwich.
Die zijn meestal groot genoeg voor twee personen, dus er wordt er maar 1 besteld.
Er zit een halve, gepaneerde kip tussen de broodhelften en het vet druppelt langszaam langs je vingers op je bordje.
Het vult wel, maar niet echt smakelijk, dus wij doen een poging om deze hap met een biertje te neutraliseren.

De terugweg doen wij zonder uitstapjes in 1 uur. Er is in middels een onweersbui overgetrokken en de zon is even buiten beeld.
Om 16.00u stappen wij ons hotel weer in na toch weer bijna 200 km gereden te hebben, het gaat als vanzelf.
Twee uren later stappen wij het steakhouse naast ons hotel binnen.
Het duurt even voordat wij een plaatsje hebben want het zit stampvol.
Wij nemen dit keer een salade, want wij hebben even genoeg van steaks en vooral gepaneerde kippen.

Geschreven door Beaenleoopreis