Wij hebben nooit kunnen vermoeden dat de keuze van onze overwinter-bestemming in Sanur voor een belangrijk deel zou gaan afhangen van de aanwezigheid van voldoende strandbedjes met parasol.
Op onze huidige hotel lokatie zitten wij op 5 minuten fietsafstand van het strand maar de lokatie bij de crematieplaats is niet bijzonder gezellig.
Wij verkennen vanmorgen nog eens alle mogelijkheden die Sanur Beach heeft te bieden tussen de crematieplaats en hotel Segara Village.
In enkele gevallen is het hotel te duur of ziet het er niet uit, dan weer liggen de bedjes op een afgelegen en ongezellige plek, of ze zijn gereserveerd voor hotelgasten, of kan je een bedje alleen maar huren wanneer je er een (dure) lunch bij neemt, of je ligt met terras-bezoekers in je nek.
Kortom, wanneer wij een enigszins betaalbaar hotel bij het strand willen hebben met bedjes op loopafstand, dan resteert alleen het Inna Sindhu Beach Hotel. Stof tot nadenken in ons geval.

De uit Nederland meegenomen whisky is op, zo ook de wijn. Dit noopt ons weer een oversteek van de lokale A15 te maken. Ditmaal maken wij niet de gemakkelijke omweg maar fietsen gewoon een stuk over de snelweg. In Nederland wordt je hiervoor opgepakt, maar hier mag vrijwel alles.
Wij doen gewoon alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, terwijl wij op de fiets ieder moment een grote klap verwachten. De Balinezen echter kijken niet op van fietsers en gaan ruim om je heen. De meest gevaarlijke artiesten zijn jeugdige toeristen die zich geroepen voelen om soms als een idioot over het asfalt te scheuren met een gehuurde scooter of motor. Eigenlijk niets nieuws want wij zagen 40 jaar geleden al idioten op gehuurde motoren, vaak met één of meerdere lichaamsdelen in het verband. Alleen was het toen vele malen rustiger op de weg.
Wij nemen wat rum en wijn mee voor de warme avonden en fietsen terug naar het hotel, pikken de strandspulletjes op en even later liggen wij weer onder ons parasolletje.

Naast ons terrasje ligt een vijvertje waarin zich nog vissen moeten bevinden. Die zijn inmiddels uit zicht verdwenen door een dikke laag alg. Eindelijk wordt de vijver schoongemaakt. Zij beginnen er net aan als wij op pad gaan, en wanneer wij weer terug zijn, hebben de vissen weer helder water en zien wij nog niet eerder waargenomen exemplaren.

Wij horen net dat er een nieuwe groep Deense jongedames van maar liefst 26 stuks onderweg is om onze rust te verstoren. Daar moeten wij ons geestelijk even op voorbereiden.

Naast de al eerder vermelde huisdieren zoals kat, duif, kakkerlak, vis hebben wij nu ook een grote muis ontdekt die regelmatig heen en weer rent tussen de bosjes en de offerbakjes bij onze vijver. De offertjes dienen dus blijkbaar ook als voerbakjes.
Ach, je moet zo'n muis, Bea noemt het een rat, ook wat lekkers gunnen.

Geschreven door Beaenleoopreis