Vandaag hebben we een zware route voor de boeg : de afstand tussen Firenze en Siena valt mee op het eerste zicht...een 75 tal km. Maar de hoogtemeters dat is andere koek: zo'n 1200. REITSMA deelt die niet voor niets in 2 stukken.
We hebben niks geboekt en besluiten om te proberen zo ver mogelijk te geraken. Daarvoor zullen we zeker een langere pauze moeten inlassen om de batterijen bij te laden.
Het Toscaansr landschap als uit de boekskes glijdt de hele dag langs ons heen...waar je ook kijkt het zijn allemaal plaatjes. Onmogelijk goed weer te geven op foto...dus slaan we alles veilig op in onze interne harde schijf...dit neemt niemand ons nog af. We komen nu in de chianti streek en volgen een heel eind de " strada del vino"
Het weer is ronduit schitterend. Na een 600 tal klimmeters, precies op de plek waar Reitsma de etappe splitst, in Romita, zijn onze batterijen van allebei ver gezet.
We vragen in een restaurant of we er kunnen laden terwijl we er iets eten. De man, die nochtans heel druk bezig was , zag daar geen problemen in en wees ons 2 stopcontacten aan. We hebben het wat proberen te rekken en onze batterijen stonden weer in het groen. Vol goeie moed fietsen we verder, maar de steile hellingen blijven maar komen, en al snel zitten we weer in het rood te fietsen. Bovendien installeert zich een duistere regenwolk boven ons...en er is geen ontsnappen meer aan: we krijgen een enorme plensbui op ons dak. Gelukkig klaart het daarna snel op en zien we zelfs de zon terug.
Maar het wordt hoogtijd om logies te vinden...in het volgende dorp komen we langs een hotel en gaan informeren. Vooraf komen we overéén wat onze maximumprijs is...we zetten de limiet op 100 euro. Ze hebben een kamer vrij....voor 150. We zeggen "sorry , dat is te veel voor ons" en stappen weg. "How much would you like to give?" horen we nog. "100" zeg ik spontaan.
"OK ik kan u de kamer geven, maar dan zonder ontbijt."
En zo zitten wij nu in een duur hotel...Chris keek de prijzen nog eens na bij booking en dat was rond de 150 tot 200 euro.
"A la tête du client" normt men dat in het Frans 😉
Geschreven door Lucienne