Pyreneeënrit
Frankrijk, Amélie-les-Bains-Palalda
Opdracht van de dag: de Pyreneeën zien over te geraken om terug in Frankrijk te belanden.
Ik herinner me de planning van deze rit als volgt: 20 km klimmen en 40 km dalen. Naar die eerste 20 km kijken we toch met gemengde gevoelens, als we deze morgen Camprodon uit fietsen. Na een kleine 3 km zien we het bord "Col d' Ares obert" , open dus.
Net als bij de vorige colletjes valt het al bij al mee...een lang uitgerokken klim...waarvan je zelfs tijdens het klimmen kunt genieten. Het weer is dan ook prima, ook al lag de chauffage op onze kamer aan deze morgen en vermelde mijn tablet een buitentemperatuur van amper 8 graden.
Na 18 km bereiken we de top, en meteen ook de grens met Frankrijk. Een ander koppel komt ook net boven, met beladen fietsen, maar het zijn e-bikes. Toch steken ze triomfantelijk de handen in de lucht op de foto die we van hen nemen. Zij namen er ook één van ons....wij die op eigen krachten naar boven fietsten, vonden het zelfs niet nodig een zege-gebaar te maken.
We doen onze windstopper aan en beginnen aan de afdaling. Er lijkt geen einde aan te komen, ...genieten is dat, in zo'n adembenemend decor.
In Prat de Mollo gaan we voluit voor een welverdiende maaltijd met gechambreerde rode wijn. In Spanje is de wijn haast goedkoper dan water, maar voor de een of andere reden serveren ze die ijskoud...
Na het eten gaat de show verder ... als je iemand wil doen goesting krijgen om in de bergen te fietsen, dan moet je die droppen in Camprodon, en de Col d'Ares laten fietsen....ADEMBENEMEND MOOI.
Net voor Arles sur Tec vermeld ons route boekje nog een leuk extraatje: de nauwste gorges ter wereld, met rotswanden van 200 m hoog. Die willen we natuurlijk meepikken....maar helaas ze zijn gesloten...wegens een storm in oktober kon nu nog steeds niet voor voldoende veiligheid worden gezorgd, zo vermeld een schrijven van de gemeente...jammer.
Nu zijn we in Amélies les Bains, in een aftands hotelleke waar ze zich waarschijnlijk een bult schrokken een reservatie te hebben. We hebben het hele hotel en terras voor ons alleen. Onze kamer geeft zelfs uit op het grote terras, met 2 deuren die open kunnen.
We zitten midden in het dorp, dus straks vinden we wel iets om te eten ook.
Morgen laatste fietsdag richting Perpignan.
Ik herinner me de planning van deze rit als volgt: 20 km klimmen en 40 km dalen. Naar die eerste 20 km kijken we toch met gemengde gevoelens, als we deze morgen Camprodon uit fietsen. Na een kleine 3 km zien we het bord "Col d' Ares obert" , open dus.
Net als bij de vorige colletjes valt het al bij al mee...een lang uitgerokken klim...waarvan je zelfs tijdens het klimmen kunt genieten. Het weer is dan ook prima, ook al lag de chauffage op onze kamer aan deze morgen en vermelde mijn tablet een buitentemperatuur van amper 8 graden.
Na 18 km bereiken we de top, en meteen ook de grens met Frankrijk. Een ander koppel komt ook net boven, met beladen fietsen, maar het zijn e-bikes. Toch steken ze triomfantelijk de handen in de lucht op de foto die we van hen nemen. Zij namen er ook één van ons....wij die op eigen krachten naar boven fietsten, vonden het zelfs niet nodig een zege-gebaar te maken.
We doen onze windstopper aan en beginnen aan de afdaling. Er lijkt geen einde aan te komen, ...genieten is dat, in zo'n adembenemend decor.
In Prat de Mollo gaan we voluit voor een welverdiende maaltijd met gechambreerde rode wijn. In Spanje is de wijn haast goedkoper dan water, maar voor de een of andere reden serveren ze die ijskoud...
Na het eten gaat de show verder ... als je iemand wil doen goesting krijgen om in de bergen te fietsen, dan moet je die droppen in Camprodon, en de Col d'Ares laten fietsen....ADEMBENEMEND MOOI.
Net voor Arles sur Tec vermeld ons route boekje nog een leuk extraatje: de nauwste gorges ter wereld, met rotswanden van 200 m hoog. Die willen we natuurlijk meepikken....maar helaas ze zijn gesloten...wegens een storm in oktober kon nu nog steeds niet voor voldoende veiligheid worden gezorgd, zo vermeld een schrijven van de gemeente...jammer.
Nu zijn we in Amélies les Bains, in een aftands hotelleke waar ze zich waarschijnlijk een bult schrokken een reservatie te hebben. We hebben het hele hotel en terras voor ons alleen. Onze kamer geeft zelfs uit op het grote terras, met 2 deuren die open kunnen.
We zitten midden in het dorp, dus straks vinden we wel iets om te eten ook.
Morgen laatste fietsdag richting Perpignan.
Geschreven door Lucienne
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Heel mooi! 😍
Veerle 2019-05-30 21:00:43
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
