De GrandTourDeManche is ongetwijfeld de zwaarste fietsreis die we maakten tot hiertoe. De laatste dag was het putten uit de diepste reserves om toch maar de eindmeet te bereiken. Maar het gevoel dat s'anderendaags overblijft ( naast de sluimerende spierpijn ) is vooral, voldoening en trots dat je hebt volgehouden ondanks de heel harde momenten die er elke dag wel ergens bij waren. Onze massa's foto's zijn een blijvende herinnering aan de ook vele momenten van pure verstomming bij het aanschouwen van zoveel natuurpracht.
Toch denken we nu om het volgend jaar iets minder zwaar te maken: een vlakker parcours of in de bergen, maar dan vanuit een centraal punt, zodat we zonder bagage kunnen fietsen.
Geschreven door Lucienne