We zijn de dag begonnen met een "extra" die normaal voor gisteren was gepland, maar door het onweer niet meer uitgevoerd werd. Een wandeling "7 gorgs" genaamd vanuit Campodevanol op zo'n 7 km vanuit Ripoll. Op internet zagen die 7 watervallen er veel belovend uit...
Het begon al slecht met er naartoe te fietsen, zodat we uiteindelijk 10 km hadden, vooraleer we op een parking arriveerden waar de wandeling werd aangeduid. We sluiten onze fietsen aan een paal en gaan op stap...het draait al tegen 11 uur tegen dat we de eerste waterval tegenkomen, en we moeten nog klauteren willen we er een goeie foto van nemen...Dit maal 7, dan nog terug wandelen, en dan pas aan onze rit naar Camprodon beginnen. Dat zou niet goed komen, dus maken we rechtsomkeer.

We kopen iets om te picnicken, onderweg terug naar Ripoll en eten het op op een bankje aan het begin van de "ruta del ferro" Het weer is intussen helemaal goed gekomen, en onze extra laagjes van deze morgen kunnen we al weer uit doen.

De "ruta del ferro" rolt als een trein en bij het eindstation drinken we een koffietje. Daar is ook nog een stukje "extra" route, richting Ogassa. We denken er goed aan te doen dit ook mee te pakken, daar we al redelijk dicht bij Camprodon zijn en het is nog maar 14 u. Het allerlaatste stuk laten we echter weer aan ons voorbij gaan, als we op een bord lezen "nog 3 km en stukken van 14 %".
Vandaag hoeft dat niet naar onze bescheiden mening.

Net voor we afslaan richting Camprodon op de Pirinexus zien we een pijl "5 minuten naar waterval van Malatosca" . Dit willen we nog proberen, en wat een voltreffer was dat ...prachtige plek.

Tevreden fietsen we verder op de Pirinexus, tot we plots voor een rivier staan en op de gps zien we de route aan de overkant leuk verder lopen...We staan nogal middenin de velden en niet meteen in de buurt van bereikbare banen...dus er zit niks anders op, dan er doorheen waden.
We twijfelen nog even met of zonder schoenen, maar besluiten dat het toch veiliger is met.
Ok...daar gaan we!
Chris op kop, ik aarzelend er achter. Chris bereikt de overkant en ik zit ondertussen min of meer vast...ik geraak noch heen noch terug....
"Chris to the rescue" ...Hij brengt mijn fiets ook veilig aan de overkant en ik geraak ook op het droge, al lig ik een paar keer bijna in het sop.

Aan de overkant komen we precies in een verlaten dorp uit. Er volgt nog een rit tussen hoog gras, waar ooit een weg was...om uiteindelijk weer in de bewoonde wereld te komen.

Onze fietstassen zijn dus echt waterproof, want ook al hingen ze gedeeltlijk in de rivier, alles bleef droog. Onze schoenen dat is een andere zaak , die staan nu op ons hotelterras in de zon.

Na zo'n dag is een hotelkamer toch zalig.
Straks eten, want we krijgen alweer ferm honger.

Geschreven door Lucienne