We waren nog maar net goed vertrokken deze morgen, of ik zorgde voor wat extra animatie: een spectaculaire valpartij...Na wat geklim, komen we aan een afdaling, en ik zeg " wat uitblazen" waarmee ik bedoelde tijdens die afdaling. Chris begrijpt echter dat ik wil stoppen , en stopt. Ik grijp in paniek naar de remmen, die wat anders reageren dan deze die ik gewoon ben...iets trager, dus nijp ik ze helemaal dicht, met alle gevolgen vandien. Over kop en boem pats ik lig er, met mijn dij ergens vastgeklemd. Het valt mee, ik sta onmiddellijk recht en hou de fles koud water die we mee hebben op de piijnlijke plek op mijn dij.Op mijn elleboog kan ik die ene pleister die ik mee had plakken op een schaafwonden.
We rijden weer verder, en al bij al valt de schade mee, we zijn er met de schrik vanaf.
Bij het eerstvolgende dorp ga ik een apotheek binnen om ontsmetting en verse pleisters.
We komen langs zalig mooie plaatsen,en fietsen een stuk via verder (oude spoorwegbedding) en 's middags eten we een lekker stuk vis aan de kust.Terug in Porto Cristo fietsen we meteen door naar de Drakengrotten. Ook deze zijn het bezoeken zeker waard, helemaal anders weer dan de grotten die we in Slovenie hebben bezocht.
Nu genieten we heerlijk na op ons terrasje met een fles Rosado van het huis.
Geschreven door Lucienne