Onze gastvrouw bij La Petite Roulotte Bleu is niet zo stipt...we hadden ontbijt besteld om 8.30 en toen ik omstreeks 9 uur aanbelde aan de voordeur duurde het nog even voor de deur open ging en ze doodleuk zei "ik was terug ingeslapen"...
Dan brengt ze ons ontbijt: 3 zelfgebakken boterhammen van zeker 2 cm dik, 4 stukjes zelfgebakken cake en versgeperst sinaasappelsap. Daarbij krijgen we een minihoeveelheid confituur van 2 soorten en een potje boter. Koffie moesten we blijkbaar zelf maken, waarvoor alles wel aanwezig was in de woonwagen. Een speciaal geval die Anne, type verstrooide professor met een gouden hart.
Gisteravond deed het nog wat vlagen, maar vandaag hielden we het droog tot na Durbuy. In de namiddag tot bij de Little Creek kregen we af en toe regen afgewisseld met droge periodes.
Onze route begint met een stukje terug op dezelfde weg als gisteren en dan fietsen we vlot 20 km langs de Ravel door de mooie Condroz streek. Na wat serieus klimwerk en een heel lange afdaling komen we in het centrum van Durbuy aan. Later dan gepland, want we hoopten hier rond de middag te zijn, omdat ons verblijf vanavond weer in één of ander vergeten gat ligt. Gelukkig kunnen we er nog een pizza bestellen op het centrale pleintje, waar er nog volop bedrijvigheid is rond het opruimen van talrijke ondergelopen restaurants...onze pizzeria ligt iets hoger. Aan de hagen op het plein zie je hoe hoog het water heeft gestaan. De toeristen blijven er duidelijk niet weg.
Vanaf Durbuy volgen we de Ourthe, en vanaf de Ourthe begint het avontuur... In het begin was de Ravel op zich mooi berijdbaar maar de ravage langs de oevers was meteen toch heel opvallend. Plots krijgen we een onverhard stuk met veel modder...ik had al enkele keer mijn achterwiel voelen slippen, en de derde keer lag ik plat in de modder. Geen pijn, geen fietstocht, maar wel een felbesmeurde fietstas. Dus nog even noodgedwongen verder te voet ploeteren. We geraken weer op verharde weg, maar niet voor lang: plots ligt een dikke boomstam over het zo goed als weggespoeld pad. Als we iets verder kijken lijkt het pad ook haast weg en vloeit het water tot tegen dehellende oever. Chris gaat eerst verkennen. Het is te doen zegt hij. Dus eerst met vereende krachten de volgeladen fietsen op de boomstam, en dan erover. Daarna elk om beurt met de fiets aan de hand, langs het richeltje.
We komen nog veel jeugdgroepen tegen, en één van hen maakt een heel luidruchtige erehaag als we tussen hen doorfietsen. Iets verder steekt een klein manneke demonstratief een high five hand op...die ik natuurlijk even demonstratief beantwoord met er op te klappen in het voorbijfietsen.
We komen onvoorstelbare dingen tegen langs de Ourthe, zoals caravans in de bomen, frigo's in het water, uitgeruste palen...
Maar het strafste moet nog komen: waar we nu logeren, bij de Little Creek, bij een paardenmanège. Hier was alles ondergelopen tot zeker een halve meter...en nu zien die gites er zo proper uit. Wat een ravage en wat een werklust om dit weer terug op poten te krijgen. Chapeau aan de kersverse (7 maand) Vlaamse eigenaars.

Geschreven door Lucienne