Bij het binnenrijden van Bretagne leer ik mijn eerste woordjes Bretoens: demeger mat betekent blijkbaar "welkom".
De rit van Brugge naar Bretagne verliep heel vlot, met enkele drukkere doorgangen in de buurt van Rouen en Caen.
In de buurt van Caen denk ik even terug aan mijn nonkel die er woonde, maar nu reeds bijna 30 jaar overleden is. Toen hij op bezoek kwam in België, verwendde mijn moeder haar broer met haar beste recepten. Hij zong na het eten altijd een liedje terwijl hij zijn had op zijn buik legde:" j'ai bien mangé et j'ai bien bu, j'ai la peau du ventre bien tendue, merci petit Jésus." Gek wat er soms blijft hangen...
We denken ook terug aan onze tocht rond het Kanaal , als we de vele namen zien passeren waar we toen langs fietsten: St Brieux, St Malo, Mont Saint Michel...
Als we de snelweg verlaten zijn we heel snel in Saint Aubin du Cormier en als we de koer oprijden van de oude boerderij, komt de eigenaar meteen naar ons toe en toont ons in een apart hoekje ons prachtig huisje.
We hebben alles wat moet op het gelijkvloers en boven 2 slaapkamers...maar hier moet je wel wat van avontuur houden: onder het nok, kun je net rechtstaan in het smalle gangetje dat de 2 slaapplekken verbindt. Misschien doen we best onze fietshelm aan tot we op bed liggen straks...hahaha.
Het is hier bijzonder rustig.
Geschreven door Lucienne