Jeugdherinneringen en afscheid.
Italië, Trentino-Alto Adige
Vorige nacht niet zo goed geslapen...mijn gedachten dwaalden af naar mijn moeder, waarvan ik wist, - na een telefoontje van Veerle- dat ze niet lang meer onder ons zou zijn, en ik ze misschien niet meer zou terug zien. Het idee om vanavond in de streek te verblijven waar ik zoveel jeugdhernneringen heb leidt me af van de sombere gedachten.
Tegen 10.00 zijn we klaar om het verblijf in Bohinj te verlaten. We nemen afscheid van Paul en Ingrid, want zij blijven nog een nachtje hier aan het meer, op een ander adresje.
We rijden via een prachtige bergweg door Oostenrijk, Italie binnen.
Wat er zat aan te komen, gebeurd ook, ik krijg telefoon van mijn broer, moeder is overleden....
Gelukkig rijden we door een prachtig landschap, zodat ik wat afleiding heb. Na een tijd komen we bij de eerste plek vol jeugdherinneringen op onze weg : Brunico. Ik herinner me een stenen poort met toegang tot autovrije straten...het is nog mooier dan in mijn herinneringen, want ja... als kind let je waarschijnlijk op andere details dan als volwassene. Bij het binnenkomen van Brunico dreigde er een felle onweersbui, maar als bij wonder konden we gezellig kuieren en zelfs nog een terrasje doen en wat souveniertjes kopen.
Van daaruit gaat het richting San Vigilio , waar ik leerde skien, want daar hebben we een nachtje op de boerderij geboekt. Onze gps vind het opgegeven adres niet, zodat ik weer mijn beste Italiaans moet bovenhalen om de weg te vragen. Na enige moeite vinden we het, en we zijn hier met ons gat in de boter gevallen zoals we dat noemen. We konden meteen aanschuiven voor het avondeten, en het was ronduit subliem , allemaal huisbereid. Ook de kamer is subliem en het uitzicht mogelijk nog beter.
Mocht het weer meevallen, boeken we morgen nog een nachtje bij, dan kunnen we nog eens rustig in Chienes gaan rondwandelen.
Dan komen we zondag thuis ipv zaterdag wel.
Tegen 10.00 zijn we klaar om het verblijf in Bohinj te verlaten. We nemen afscheid van Paul en Ingrid, want zij blijven nog een nachtje hier aan het meer, op een ander adresje.
We rijden via een prachtige bergweg door Oostenrijk, Italie binnen.
Wat er zat aan te komen, gebeurd ook, ik krijg telefoon van mijn broer, moeder is overleden....
Gelukkig rijden we door een prachtig landschap, zodat ik wat afleiding heb. Na een tijd komen we bij de eerste plek vol jeugdherinneringen op onze weg : Brunico. Ik herinner me een stenen poort met toegang tot autovrije straten...het is nog mooier dan in mijn herinneringen, want ja... als kind let je waarschijnlijk op andere details dan als volwassene. Bij het binnenkomen van Brunico dreigde er een felle onweersbui, maar als bij wonder konden we gezellig kuieren en zelfs nog een terrasje doen en wat souveniertjes kopen.
Van daaruit gaat het richting San Vigilio , waar ik leerde skien, want daar hebben we een nachtje op de boerderij geboekt. Onze gps vind het opgegeven adres niet, zodat ik weer mijn beste Italiaans moet bovenhalen om de weg te vragen. Na enige moeite vinden we het, en we zijn hier met ons gat in de boter gevallen zoals we dat noemen. We konden meteen aanschuiven voor het avondeten, en het was ronduit subliem , allemaal huisbereid. Ook de kamer is subliem en het uitzicht mogelijk nog beter.
Mocht het weer meevallen, boeken we morgen nog een nachtje bij, dan kunnen we nog eens rustig in Chienes gaan rondwandelen.
Dan komen we zondag thuis ipv zaterdag wel.
Geschreven door Lucienne
Al 1 reacties bij dit reisverslag
❤️
Brigitte 2017-06-30 02:29:10
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
