Dinant
België, Lamontzée
De buienradar van Dinant belooft tot omstreeks 14 u redelijk droog weer...dus maken we na het ontbijt alweer onze boterhammekes klaar voor in de rugzak.
Tegen rond 11u komen we aan op de parking van de Citadel. Wat we niet hadden verwacht : we kunnen binnen voor bezoek en het ticket heeft zelfs recht op het gebruik van de kabelbaan...wel te verstaan met de gebruikelijke maatregelen: mondmasker en afstand en ontsmetten van de handen. Er is wat volk, maar niet om je ongemakkelijk te voelen, als je boodschappen gaat doen neem je evenveel "risico".
We genieten dus van de expositie rond de geschiedenis van de citadel. Het doet ons nog maar eens beseffen dat veel mensen die voor ons kwamen, een hard leven hadden...dat kerstmis vieren in de loopgraven bvb. nog heel wat anders was dan wat wij nu meemaken...we kunnen nog steeds lekker eten en drinken in een gezellig warme ruimte en hoeven geen bommen te vrezen...alles is heel betrekkelijk. Laten we vooral dankbaar zijn, voor wat we wèl hebben.
Je kunt ook de meer dan 400 treden nemen om van de citadel naar de Maas af te dalen...dat zien we zitten...we kunnen nog steeds met de kabelbaan terugkeren denken we, want dat is wel een zwaardere opdracht...
De trappen eindigen dicht bij de Charles de Gaule brug, die vol reuzen saxofoons staat, een must-do als je Dinant bezoekt. We stappen ook nog even de Collegiale Notre-Dame binnen, waar we indrukwekkende glasramen zien.
Het is nog steeds betrekkelijk droog, dus wandelen we nog de winkelstraten binnen, en bij de Adolph Sax kiosk bemerken we een bospad...we volgen het in de hoop op die manier terug naar de Citadel te kunnen klimmen. We hebben geluk, want we komen precies bij de parking uit, via een GR pad.
Het is 14.30 als we de auto bereiken, en geloof het of niet, maar de buienradar heeft alweer gelijk...we zitten pas binnen als het weer meer begint te regenen.
Straks op het menu: Italiaans gebraad met venkel en aardappel gratin.
Een deel van de geneugten van een winterverlof bestaat meestal ook uit eens een restaurantje te doen...dus doe ik mijn best om restaurantje te spelen...ik hoor Chris niet klagen 😉
Tegen rond 11u komen we aan op de parking van de Citadel. Wat we niet hadden verwacht : we kunnen binnen voor bezoek en het ticket heeft zelfs recht op het gebruik van de kabelbaan...wel te verstaan met de gebruikelijke maatregelen: mondmasker en afstand en ontsmetten van de handen. Er is wat volk, maar niet om je ongemakkelijk te voelen, als je boodschappen gaat doen neem je evenveel "risico".
We genieten dus van de expositie rond de geschiedenis van de citadel. Het doet ons nog maar eens beseffen dat veel mensen die voor ons kwamen, een hard leven hadden...dat kerstmis vieren in de loopgraven bvb. nog heel wat anders was dan wat wij nu meemaken...we kunnen nog steeds lekker eten en drinken in een gezellig warme ruimte en hoeven geen bommen te vrezen...alles is heel betrekkelijk. Laten we vooral dankbaar zijn, voor wat we wèl hebben.
Je kunt ook de meer dan 400 treden nemen om van de citadel naar de Maas af te dalen...dat zien we zitten...we kunnen nog steeds met de kabelbaan terugkeren denken we, want dat is wel een zwaardere opdracht...
De trappen eindigen dicht bij de Charles de Gaule brug, die vol reuzen saxofoons staat, een must-do als je Dinant bezoekt. We stappen ook nog even de Collegiale Notre-Dame binnen, waar we indrukwekkende glasramen zien.
Het is nog steeds betrekkelijk droog, dus wandelen we nog de winkelstraten binnen, en bij de Adolph Sax kiosk bemerken we een bospad...we volgen het in de hoop op die manier terug naar de Citadel te kunnen klimmen. We hebben geluk, want we komen precies bij de parking uit, via een GR pad.
Het is 14.30 als we de auto bereiken, en geloof het of niet, maar de buienradar heeft alweer gelijk...we zitten pas binnen als het weer meer begint te regenen.
Straks op het menu: Italiaans gebraad met venkel en aardappel gratin.
Een deel van de geneugten van een winterverlof bestaat meestal ook uit eens een restaurantje te doen...dus doe ik mijn best om restaurantje te spelen...ik hoor Chris niet klagen 😉
Geschreven door Lucienne
Al 3 reacties bij dit reisverslag
MMM met zo een kokinnetje denk ik niet dat er te klagen valt zeker ? t is van mij toch al weer een jaar of 15 geleden Dinant .... en t was ook op wintervakantie
ria 2020-12-22 21:23:58
Ja , ...van mij was het nog langer geleden en de citadel had ik zelfs nog niet gedaan!
Lucienne 2020-12-23 10:01:47
Leve de buienradar! En onze smaakpapillen 😘
Veerle 2020-12-23 11:03:05
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
