Vanuit het hotel in Stockport terug op de TPT geraken, kon volgens een voorbijkomende fietser makkelijk via een nieuw aangelegde "farmtrail". We kregen een mooie uitleg en de weg was goed...tot we een stuk " muur" hadden en een leuke trap van zo 'n 20 treden om weer bij het kanaal te komen...Bagage afladen, Chris 2 fietsen naar boven, ik de bagage, en we waren alweer content sie, zo'n mooi kanaal.
Een eind verder moesten we naar de overkant, via een brugje, maar eerst weer een trap natuurlijk...
Al bij al viel dat allemaal best mee, en we amuseerden ons met de mooie gevarieerde TPT. Het klimmen was inderdaad met "gentle gradients", tot we een weg over moesten en daar de echte beklimming van het hoogste punt van de TPT begon. We moesten de fietsen omhoog duwen op een bergpad: ik heb daar "oerkreten" geslaakt als bij de bevalling van mijn kinderen...Zonder Chris zijn hulp was ik waarschijnlijk terug naar beneden gerobbeld.
Maar net als in de Dales, een overdonderend mooi landschap. We hebben ook veel lange afdalingen gehad, waarvan eentje ook niet van de poes was, Chris voelde zich duidelijk in zijn element, maar ik was bang te vallen op die ruwe ondergrond.
De laatste km's waren bijzonder ladtig, vanwege "uitgeblust". Gelukkig maakte ons nieuw verblijf veel goed, en dan vooral het besef dat we morgen een rustdag hebben. Deze keer wordt het echt rusten denk ik.
Aangezien ik alleen via 4G kan werken op mijn gsm, zullen jullie moeten wachten op foto's tot ik ook met mijn tablet op het net geraak.
Geschreven door Lucienne