Het is één uur vroeger in Madeira, en we rollen uit ons bed rond 8u30. Onze vlucht van gisteren verliep rustig, maar vertrok ultravroeg. Dat maakte dat onze lichtjes gisterenavond ook vrij vroeg uit gingen 😜

Gisterennamiddag werden we meteen na onze vlucht uitgenodigd bij Dirk en Magda voor de lunch. We hebben bijgekletst en genoten van Steak Tartare onder de zonnige temperatuur van 24 graden. 🥰

Rond 19u zijn we dan doorgereden naar ons huisje in Calheta om uit te pakken, en erna als een blok in slaap te vallen. 😄

De weergoden geven vandaag (en de komende dagen) warm, maar wisselvallig weer.
We kiezen voor de droogste plek om te gaan wandelen en rijden daarvoor tot Camacha, net voorbij Funchal.

Maar eerst koffie, en die nemen we op onze gewoonlijke plek bij de Amenhecer van Ponta Do Sol. Er heerst een gezellige drukte, en daar waar je dacht dat Amerikanen in overdrive gaan met kerstverlichting? You ain't seen nothing yet in Madeira 🤣🤣

De wandeling van vandaag is de Levada Dos Tornos. Afgelopen zomer wandelden we het eerste gedeelte van de botanische tuin in Funchal tot Jasmin's tea House. Deze keer stappen we verder, en dat betekent dat we de wagen parkeren in Camacha.

Na 1,5u stappen komen we aan bij Rita's Tea House. Prachtig nieuw huis met een mooi aangelegde tuin met hier en daar een bankje om te zitten. Mocht het zo grijs niet zijn, zaten we absoluut buiten! 😉

Het is 12u30 en we bestellen een kannetje verse kruidenthee met sinaasappel en citroenschil. Daarnaast eten we allebei ook nog een toast met ei en avocado, héérlijk! 🤤 De vrolijke kerstmuziek vult de ruimte, tot Ives er genoeg van heeft en de rekening vraagt 😅

De vriendelijke zaakvoerster vraagt ons of we de Tornos wandelen. Als we bevestigen dat we richting Gaula verder gaan doorstappen, kijkt ze bedenkelijk en vraagt ze om voorzichtig te zijn.
"Waarom?" vragen we 🤨

Het pad is op sommige stukken weggegleden door landslides en dus smaller zonder bescherming. We wagen het er toch op, en noteren - na haar aandringen - haar telefoonnummer als er een noodgeval is. Wel heel lief 😊

Het begint na amper 5 minuten stevig te miezeren. Zo van die miezer waar je evengoed kletsnat van wordt. Gelukkig is het nooit koud, gevoelstemperatuur blijft rond de 20 graden 😉

Na een dik uur stappen langs smalle richeltjes, een prachtige waterval en ettelijke fruitbomen (waaronder zelfs kiwi's!) komen we weer uit in de bewoonde wereld met asfaltwegen 😄

We klimmen de verharde wegen naar boven richting de hoofdweg omdat mijn gsm nog geen Bolt (Uber) kan vinden op deze locatie.
Tot op een gegeven ogenblik er toch eentje op mijn scherm verschijnt op een kwartier hiervandaan! Ik selecteer hem, hallelujah! om dan te zien dat hij mijn vraag annuleert na amper 10 seconden 😒

Die moet gedacht hebben: naar die brousse rij ik niet! 😂😂😂 Dan maar effe doorklimmen, all the way tot de ER 102. Er zou daar ook een klein cafeetje zijn en we mikken daarop om even te bekomen onder kopje koffie 😁

Bar o Maritimo was in zijn gloriejaren waarschijnlijk een topcafé, maar helaas nu zo dood als een pier. Het lijkt wel een ruine met een triestig neergekogeld uithangbord 😅 Daar gaat ons plan...

Google maps is our best friend, en we zien dat er op 220m benedenwaarts op deze drukke weg nog een café is: Bar Caipirinha.

Laat je vooral niet misleiden door de naam naar één of andere tropische bar met Latijns-Amerikaanse muziek ofzo 😄 Het is niet meer dan een donker gat in de muur, waar 4 heel oude mensen met hun sjaal en jas aan naar de voetbal zitten te kijken. Gezellig 🤪

Ives bestelt poncha, ik een koffie met sinaasappel/kokoscake. 😋

De zaakvoerder kijkt ons aan hoe we in godsnaam bij hem gestrand zijn. Hij ziet volgens mij nooit één toerist daar 😆 We leggen uit dat we de Levada dos Tornos hebben gewandeld en vervolgens 2 km "geklommen" zijn tot hier, en zometeen een taxi gaan bellen.

Een taxi? Ben je gek? Das veel te duur! - gebaart hij in Portugees. Hij begint druk te converseren met de 2 oudjes die geplakt hangen tegen zijn tv, waar de match Marokko-Portugal speelt.

"Over 5 minuten stopt er een camioneta" zegt hij. In mijne fantasie zat ik al in een camionette, maar dat blijkt dus gewoon de bus te zijn. 😆 Ik moet dringend mijn Portugees uitbreiden 😜

Voor amper 5 euro voor ons twee rijden we 15km terug met de bus naar onze auto, terwijl de eigenaar van't cafè ons gelijk 2 kinderen uitwuift aan de bus. Schoon, 't leven is schoon 🥰

Nu het bijna 17u is, hebben we honger gekregen en rijden we meteen door naar Abrigo do Pastor. Hoog in de bergen, maar slechts 6km van waar we ons bevinden, vollédig in de dikke witte mist.
Alle plekjes zijn gereserveerd, maar ze knijpen ons er toch nog tussen 😊

Ik bestel een vleesspies met look en grof zout en een gemixte salade. Ives kiest voor een steak met pepersaus en gekookte aardappels. We laten het ons smaken terwijl het personeel zijn teleurstelling niet kan wegsteken. Portugal is verloren tegen Marokko en ligt er dus uit voor het WK.

Erna rijden we in 40 minuutjes weer naar ons huisje om een lekkere warme douche te nemen en te wisselen naar droge kleren.

Om de avond af te sluiten eindigen we in Bar Pedra Vista waar we hartelijk worden ontvangen door Graciela en Andy. Op naar morgen! 🤗

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen