Het is weer ochtend en we hebben zowel de gordijnen als het schuifraam opengelaten zodat we wakker zouden worden van het geluid van de oceaan
We gaan nog even een wasje draaien in het hotel, want zoals overal in elk hotel is er wel een laundry aanwezig en kan je met een paar kwartjes de machine volladen. Na een dik uurtje is alles gewassen en gedroogd en rijden we door.

Een beetje verder zitten we in San Luis Obispo, hier stoppen we even om Bubblegum Alley te bezoeken, dit is een steegje waar iedereen al sinds jaren zn kauwgom tegen plakt. Ondertussen is het al een soort "historische" plaats geworden, want er plakken echt wel miljoenen tuttefrutten tegen Natuurlijk heb ik mijn tuttifrutti er ook tegengeplakt, wat dacht je nou?

Hierna rijden we verder langs de Highway 1 met prachtige zichten alweer op de kustlijn, af en toe gaat de weg heel even landinwaarts, en ook hier weer iets raar. Vlak naast de zee rijden is het 20°C en achter een berg op nog geen kilometer van het water is het 30°C! Niet te geloven…

Enfin, We stoppen onderweg ook even in Morro Bay wat bekend staat om "Morro Rock" een rots die temidden van de jachthaven ligt, het is maar een klein gezellig dorpje, maar best wel leuk vertoeven. Volgens Ives best wel een plekje waar ie zou durven gaan wonen :-)

We rijden nu al 3u aan een stuk en onze benzine begint serieus te zakken. Op de kaart ziet het er niet meteen naar uit dat we een station gaan tegenkomen… o ow Ik begin toch al een beetje te panikeren en gelukkig komen we nog geen 10 km verder een benzinestationneke tegen, hemel! De benzine stond aan een belachelijk hoge prijs!! Anders betalen we 2,75 per gallon en nu 5 dollar voor 1 gallon!! auw

Och ja, we hadden ook niet aan gedacht dat we op deze weg echt niks gingen tegenkomen. We doen er voldoende in om de rit nog rond te krijgen tot aan het hotelletje en dan zullen we daar wel (hopelijk) een beetje goedkoper tanken, hihi.

Over tanken gesproken, we hebben zelf ook even bijgetankt, lol, want we stonden helemaal droog! We hebben ons dus getrakteerd op een grote cola en een portie Nachos, en het was maar één terrasje, gelegen naast de oceaan, naast het tankstation. Maar het heeft wel gesmaakt hoor!

Allez, nog een dik uurke rijden en dan zouden we uiteindelijk toch in Carmel moeten aankomen… phew, ook al stoppen we regelmatig, en zijn het prachtige views, nu voel je toch wel dat je al een eindje in de wagen zit. Maar dat komt omdat je feitelijk zo traag rijdt in de bergen, inderdaad, bergen! het zijn allemaal klims bovenop kliffen, afgronden aan de zijkant, dus door deze hoogteverschillen vlam je niet door zoals op andere dagen, wanneer alles plat is ;-)

Na een dikke 2 uur rijden en de zon die zo goed als onder is arriveren we omstreeks half 8 bij de Sea View Inn, een mooi huisje op 2 blokjes van de zee. Maar, als we een hotel moeten opnoemen dat geen view had en toch superleuk vooral een persoonlijk sfeertje had, dan is het dit wel!

Er staat iemand in de keuken en het ruikt alleszins al naar iets lekkers… mmm er gaat een belletje wanneer we langs de voordeur binnenkomen en de vrouw die op ons afstapt roept enthousiast: "You must be Ellen!" we waren dan ook de laatsten van die dag die incheckten waarschijnlijk, ze hebben nl. maar 6 kamers in hun huis.
"My name is Brenda, and I have some great wine in the fridge if you like?" Nou dat moet je geen 2 keer vragen! Maar eerst de valiezen even naar boven dragen. Eens alles boven ligt wassen we ons snel en gaan omgekleed naar beneden, waarbij een héééééééérlijke geur van versgebakken cake in de traphal hangt… could it be better? grijns

Den Ives krijgt er weeral honger van, speaking of which… we hebben niks meer gegeten sinds de nachos dus besluiten we om nog naar Carmel stad te rijden (1km verder) en Brenda is zo vriendelijk van ons de nodige uitleg te geven over de omliggende restaurants. We gaan voor "The Grill", keuze genoeg en Ives heeft zijn welverdiende steak weeral sé ;-)

Ik bestel als voorgerecht "crabcakes" dewelke trouwens uitstekend zijn! Njammie! Daarna eet ik een gegrilde eendenborst met puree en worteltjes en Ives een steak dus met puree en boontjes.

We zijn weer overvol gegeten en wandelen terug naar de wagen. De afstand is echt niks van de B&B naar het centrum en Brenda had nog voorgesteld om een flashlight mee te geven, maar daar hadden we geen zin in. But believe me, zonder flashlight zie je hier voor geen meter, trouwens nergens in de US, buiten de flikkerlichtjes van Vegas gerekend natuurlijk en San Diego, San Francisco en LA. Maar de kleinere steden, zelfs de wegen zijn NIKS verlicht… het is PIKKEdonker!

We zijn terug in het hotel en we vernemen van Brenda dat breakfast geserveerd wordt van 9 tot 10, klinkt prima!

Wij kruipen in onze nest en gaan lekker dromen van onze avonturen, helaas is het onze voorlaatste nacht al we zijn er helemaal nog niet klaar voor om al naar huis te gaan!

Tot morgen…

Geschreven door Knipellen