We worden wakker in Martina Franca in onze eigen Lamia, een typisch klein huisje zoals dat vroeger het geval was in Puglia. ‘s Avonds stikt het hier wel van de mosquito’s, dus het is slim om hier een spray mee naar toe te brengen, en gezien ik me vergeten in te spuiten had, was het vreetfestijn voor de supermuggen van Martina Franca vannacht.

De B&B heeft een mooi domein met een schommelstoel, een hangmat en ook een groot zwembad met enkele ligstoelen. Je kan hier in 2 trullo logeren ook, dus ze bieden plaats voor 3 gezinnen in totaal. We gaan eerst en vooral ontbijten, typisch Italiaans: zoet!

Er staat alweer taart voor ons neus, croissant met poedersuiker, confituur en koekjes. Fruit is ook voorzien, blokjes perzik en verse vijgen waarvan Pino heel wat bomen heeft staan op het domein. Ik prop me vol met 4 vijgen en een portie perzik, daarna geniet ik van de warme croissant met confituur Hier in Italie zie je heel wat katten, vaak zonder eigenaar…

Pino zegt ons dan ook dat we beter geen katten binnenlaten in de Lamia, of we geraken er niet meer vanaf ;) We gaan vandaag in de voormiddag wat aan het zwembad liggen, tijd om een beetje bij te kleuren! Met het boek van de Hunger Games ben ik wel even zoet, den Ives ergert zich dood aan den TV familie, haha… wat
een hoop geroddel en veronderstellingen in zo’n klein boekske!! LOL (al is hij blij dat hij iéts kan lezen, stilzitten is niet de beste eigenschap ;)

Na 2 uurtjes hebben we het dan ook gehad, en is het tijd om uit de zon te gaan, 33°C en ze is niet mild hoor de zon… branden!! Het is middag en tijd om eens iets te doen, het is nu dat je ook geen kat bespeurt in de steden, of ze zijn aant eten, of ze kruipen allemaal binnen tot 17u voor een siesta.

Ostuni is de eerste stad waar we binnenrijden, we parkeren net buiten de stadsrand (gratis) Het heeft een heell grote piazza vol met terrasjes, maar zoals gezegd: om 14u zit hier echt niemand Heel veel toeristen zijn hier niet (meer?) dus we lopen zo goed als allen rond. Ostuni noemen ze ook wel de ‘witte stad’ en eens je de kleine steegjes inloopt zie je meteen waarom. Ik vind het echt prachtig! Witte rijhuisjes met groene deurtjes, je waant je even in een andere wereld!!

Tijd om toch nog snel een klein hapje te doen, en dat doen we in de binnenstad als we een macelleria voorbijwandelen. Niks toeristisch, verre van, gewoon een beenhouwer die 2 tafeltjes heeft buitenstaan, waar je iets kan nuttigen, maar dit lijkt ons leuk, en we zijn allebei gek op Prosciutto Crudo.

Geen van ons beiden spreekt een woord Italiaans buiten: ‘si’, ‘no’ en ‘grazie’ maar je staat er van versteld dat als je goed luistert naar de mensen die je de afgelopen dagen de weg hebben uitgelegd, of je bediend hebben… wat je dan hebt opgevangen! :-p In mijn beste gebarentaal en Italiaanse woordenschat bestel ik dan: “Posso un palatto misto Prosciutto crudo?” En ‘t was berelekker!!! haha…

De man in de beenhouwerij vond het al geweldig dat 2 toeristen net hiervoor kozen om bij hem te gaan zitten… niet meteen de uitgelezen sjieke plek, maar dat is ook niet wat we willen :) We wandelen nog wat rond, schieten heel wat plaatjes en dan zijn we op weg naar de volgende bestemming: Cisternino. Deze 2 steden zijn trouwens maar op 15km verwijderd van waar we slapen, dus geen verre afstanden vandaag. In Cisternino heeft het blijkbaar zonet geregend, de straten zijn nat.

Het is 18u als we hier toekomen,en de stad is ook hier nog vrij “leeg” wat een raar gevoel geeft. Het lijkt wel of je in een verlaten stad ronddwaalt…
We gaan op zoek naar de Rosticceria Altico Borgo, een resto die ik had gevonden via Tripadvisor, en ook eens gezien had in een interview op TV dat men daar typisch gegrild vlees kan eten. Ze zijn de tafels nog aan het indekken, en we vragen alvast of we welkom zijn om 20u?
Geen enkel probleem zegt de vrouw, terwijl op de website duidelijk stond dat je zonder reservatie niet terecht kon. Maar het toeristen seizoen zal dan blijkbaar toch al een beetje op zijn einde zijn?

We verkennen Cisternino nog een beetje, maar veel is er niet aan vinden we. Veel kleiner dan Ostuni en je bent dan ook zo rond. Dan maar een terrasje gedaan om de 2u wachten rond te krjgen. De Rosticceria is eigenlijk een resto met een grote beenhouwerstoog waarin rauw vlees ligt, en dan voornamelijk de typische ‘bombette’ het lijken wel kleine blinde vinkjes van varkensvlees, en elke bombette heeft een andere vulling (spek, champignons,…) Je kiest dus eerst het vlees dat je wil, wat dan aan een grote spies wordt geprikt, en dat gaat in de oven. Je krijgt dit met een simpele sla en patatjes in de schil. Ives neemt 5 bombette en ik neem er 3 + een stukje worst van vlees en zongedroogde tomaten.

Ik ben geen fervente vleeseter maar we eten hier voortreffelijk!

Ze dringen aan om toch de typische specialiteit ‘ezel met tomatensaus’ te eten als voorgerecht, dus dat doen we dan maar… en ook hier weer: lekker!
Karafje vino en fles water erbij, wat jammer dat de wijn meer “vino aceto” is… bweuk… niet te drinken!

Maar toch heel vriendelijke mensen, lekker gegeten en ook NIET duur, want onze maagjes zitten BOMMESTEvol en we betaalden slechts 27 euro!
Leuke afsluiter dus van ons dagje en tijd om nu naar bed te gaan in Mosquitoland :))

De spray staat alvast klaar!!
Slaap lekker,

Elena & Ivano

Geschreven door Knipellen