De wekker staat vroeg deze ochtend, genoeg tijd gemist met ziek te zijn! 😜

Om half 9 zijn we met ons hele hebben en houden onderweg naar de noordkust. We pikken onderweg naar onze nieuwe slaapplek nog een wandeling mee: Vereda do Larano. Klopt, diegene waar het 3 dagen geleden zo hard goot toen we de tunnel uitkwamen 😂😂

Laat ons hopen dat de weergoden ons deze keer beter gezind zijn! Vereda do Larano start eigenlijk in Machico (binnenland) en geeft uit op Boca do Risco (uitkijkpunt kliffen/kust). De trip neemt in zijn geheel 12km voor de enkele tocht, maar de eerste 5km vanuit Machico zouden oersaai zijn. (én je moet dezelfde tocht dan ook weer terug 🙄).

We vonden de tip online om te starten in Porta Do Cruz (de oude kabelbaan van Larano) en zo enkel het mooiste gedeelte te doen. 5km heen en weer 5 terug... dat leek ons prima zo 👌😊

Google maar eens cable car Larano... echt waar, niét te vinden. We zijn wel 10x door Porta do Cruz gereden. Tot Ives op Google maps toch plots een pin wist te vinden! Hallelujah! 🥳

We volgden de hele weg genaamd Caminho do Cabo do Larano, heel smal en steil... we werden aangegaapt door locals waardoor we dachten dat we alsnog de foute richting op gingen. We zetten door, en na 15min kwamen we uit op een smalle gravelweg met als enige bord: "dead end". 🙄 Zou het?

We rijden er voorzichtig een eindje in, en zien dan effectief een oude cable car naast de weg. Niet te geloven! En het begint dan nog te miezeren ook! Wie zei dat regen geluk bracht? 😂😂

Onze rugzak mee, en weg zijn wij! Het gravelpad loopt al snel over tot een klein smal wandelpaadje met steile afgrond. Hier en daar staan er paaltjes maar veelal niet. Ik heb toch af en toe eens moeten slikken op sommige smallere plaatsen zonder bescherming 🙈

Na een dik uur stappen komen we op het eindpunt: Boca Do Risco. Het waait hier enorm, maar we vinden een plekje met zicht op de kliffen om iets kleins te eten. De zon is intussen ook van de partij! ☀️

De portugese passievrucht of de "maracuja" proberen we alvast eens uit, maar ik vind hem persoonlijk te zoet. Hij is suikerachtig van smaak, terwijl wij liever het zurige hebben.
Banaantje kan er altijd in, en die zijn wél megalekker hier! 😋

Op onze terugweg halen we de wandelclub in met 5 Fransen en gids. Ze staan net op een ambetante smalle plek te pauzeren, vlak naast de afgrond. Ives loopt achter me en wanneer ik de laatste man passeer, hoor ik achter me "grrrrrrrtttttt". Ik dacht dat bijna een hartstilstand kreeg, en draaide me onmiddelijk om 😳 Ives had zijn laatste voet mistrapt en ik zie een franse man nog zijn arm grijpen. Al de hele tijd zeiden we nog aan mekaar "voorzichtig he"...

Gelukkig niets gebeurd, maar kom... t was écht niet de plek vond ik voor hun om te gaan staan lameren en ne reep te eten 🙄

Enfin, we zijn bikkels 😄 en hebben nog wat verder geploeterd tot we aan onze auto waren. Het zonnetje staat nu heel fel en ineens is het zomaar 28 graden geworden! We rijden naar Porta do Cruz om iets lekkers te eten. Ives kan zich niet inhouden en koopt in een klein supermarktje in het dorp een grote pastel de nata.

Als we in de verte enkele parasolletjes aan zee spotten, besluiten we daar iets te gaan eten. Het is nu bijna 14u, en we bestellen beiden de fish of the day. Vraag me niet meer wat het was, ik heb het tot 2x maal toe gevraagd welke naam die vis had, maar ik verstond hem écht niet 😂 't was iets met "papegaai" - maar gelukkig kregen we wél vis 😝

Met dit uitzicht zou ik elke dag kunnen leven! Mannekes... die vis smaakte 5x zo goe 😄👌 en hij lachte nog naar ons ook, met z'n tandjes bloot. Had een beetje het gevoel dat ik een griezelige Nemo aant opeten was 😆

We rekenen af en rijden nu door naar onze nieuwe slaapplek: Casa das Proteas.
Teresa verwelkomt ons in haar kleinschalige b&b met 5 kamers. De kamers zijn klein, simpel maar netjes en volstaan voor de tijd die we hier zullen doorbrengen. We zijn trouwens (voorlopig) meer verkocht aan deze noordkust dan het zuiden... ook al weten we dat het hier meer regent. ALS de zon dan schijnt - zoals vandaag - is het prachtig!

Meermaals het Hawaii gevoel gehad vandaag ❤🌿

Ondertussen giet het hier, en limiteert ons zeezicht op de kamer zich tot de terrasstoel, door een muur van witte mist 😆 maar verder alles prima hoor!

See you tomorrow? 😉

Groetjes
Ellen en Ives

Geschreven door Knipellen