Vanochtend is het vroeg, 6u om precies te zijn! Maar op tijd bed in, is natuurlijk ook vroeg wakker. Al speelt het in ons voordeel, want de dagen zijn in de winter uiteraard korter...

Om half 9 zijn we weer op pad en rijden we richting de zon, opnieuw westwaarts 😁
Zo komen we uit in Paul Do Mar, een gezellig kuststadje pal tegen de oceaan.

We zetten ons neer aan een cafeetje en bestellen een koffie. Links hangt een dikke wolk en rechts van ons schijnt de zon, hoe gek is dat?? 😄 In de zon is het héét! Maar we klagen vooral niét 🤭

Aan de haven van Paul do Mar vertrekt een hike naar Prazeres, een klim naar boven in een kloof met zicht op de haven (PR19) wat ons nog wel tof lijkt nu het zo'n mooi weer is 😊
We eten eerst nog een hapje vooraf: bolo do caco (lookbrood) met lapas 😍 Yes! Ik heb het nog eens aangedurfd, één keer (heb ik mij voorgenomen) 🤣🤣
Nu hopen maar dat ik er achteraf geen spijt van krijg 🤭

De klim naar boven is zwaar, maar écht zwaar 🙈 Met het nodige gepuf en gevloek geraken we na 1u15 boven, nat in het zweet.
Eens we boven zijn in Prazeres wandelen we tot het eerstvolgende cafeetje. Ondertussen worden we in de laatste 10 minuten van onze wandeling getrakteerd op een miezerbuitje. Koffie en dessertje kan er dus wel in 😋

Ives bestelt een poncha en tiramisu, en ik neem een latte met een passievrucht cheesecake. Njam!

We nemen een taxi terug naar Paul do Mar omdat de trappen terug naar beneden nu hoogstwaarschijnlijk nat en glibberig zijn. Soms mag het ook al eens makkelijk zijn 😉

Daarna wil Ives nog eens langs het huis rijden waar we morgen naartoe gaan met de makelaar. Met het advies "wat je niet zeker weet, vraag je best aan de buren", stapt Ives eens rond in de straat 😄 Hij komt vrijwel na 10 minuten de eerste buur tegen: Graciela de coiffeuse. Moet niet gezegd zijn, dat ze véél weet en vooral haar tijd neemt om bijna een uur met Ives te kletsen 😆

Ives vraagt van wie het stukje grond is vooraan, aangezien het niet mee is opgenomen int kadaster. "Ah" zegt ze, dat moeten we vragen aan Fernando! Das den oudste van de straat! (Lees: bijna 90) 🙈 Graciela neemt het voortouw en stapt vol vertrouwen met Ives in haar kielzog naar Fernando's huis.

Fernando, Fernandooooooo, roept ze luidkeels. Seňor Fernandoooo!
Eventjes later piept de voordeur en staat hij met pull en muts in het deurgat. "Van wie is dat stukje grond Fernando, voor dat huis?"

Ah, das van niemand. Das van de gemeenschap. 🙈 Wij uit de straat mogen daar van de Finanzas mee doen wat we willen (iets op planten enz... maar t is van ons allemaal).

🤨

"Als je met ons overeenkomt en iedere buur in deze straat bvb 5 euro geeft als koop, dan is het van u via de Finanzas. 😆 hahaha... rare wereld! Maar we gaan het dus wel eens navragen van de week bij het kadaster alias "de Finanzas" - hoe dat juist zit 😉

Rond 19u rijden we terug naar Calheta en eten nog sushi aan de haven. Met een rondgevulde buik zijn we klaar voor vandaag en gaan we weer vroeg slapen 🤗

Tot morgen! 😉
Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen