7u in de ochtend: mijn piepers gaan open en ik denk bij mezelf: “kamperen bevalt mij wel!” hihi :-D

Goed gehumeurd en lekker uitgeslapen draai ik me om naar Ives: “goooooooooooodmorning!!”
Met de wallen onder zn ogen zegt ie: “ik heb geen oog dichtgedaan, heb jij dan helemaal niks gehoord vannacht??’ :-s
Euhm... nee?

Hij vertelde dat rond middernacht, de kinderen van onze buren, zich achter onze tent hadden verscholen voor een beer (ja, nen echte!) en fluisterden: “There’s the bear, run!!” :-O Tevens had de nightwatch van de rangers tussen middernacht en half 3, allerlei geluiden aant maken geweest met potten en pannen, klaxoneren met hun wagens,... om de beer weg te jagen. Zelfs 2x een geweerschot… :-D

Om half 3 zag ie achter de tent een schaduw met een zaklamp van diezelfde kinderen die fluisterden, “oh my God, there he is, shall we follow him?”… allez, hij werd er helemaal zot van en was er ook niks gerust in, haha… :-p

En ik? Well, I slept like a baby… heb helemaal niks gehoord! Ocharme Ives :)))

Om 8u30 zijn we naar de shuttle bus stop gereden om dus de bus naar Glacier Point te nemen, voor onze hike, de Panorama Trail. Hij is echt geweldig hoor, we zijn begonnen aan een afdaling de eerste 4 miles en zijn dan een halfuurke gestopt aan de Ilouette Falls.
Teentjes even in het water gestoken, en ook alvast de eerste plakker bovengehaald want ik heb inmiddels ook al een blaar opgelopen bovenop mijn grote teen auch
Qua vermoeidheid gaat alles nog prima als we in de helft zijn. Je voelt dat het in de namiddag warmer wordt, maar tegen dan is het laatste deel van de hike zo goed als onder de bomen, dus das een meevaller. De Vernal Fall is ronduit knap, het geluid van het neerstortende water, de kleuren van de rotsen… mooi hoor, het motiveert allemaal om door te gaan met de wandeling, en je voelt de fysieke pijn niet meer.

Na de wandeling te hebben afgerond (we hebben er in totaal 7u over gewandeld) rijden we naar de nabijgelegen douches om een heerlijk warme douche te nemen, want we hangen onder het stof van beneden tot boven.

Terug aan de tent komt onze buurvrouw Silvia naar ons toegelopen (ze zitten met zn allen rond het kampvuur) en nodigt ons uit om te komen eten.

Ze zijn allemaal zo vriendelijk! Na 5 minuten staat ze daar met 2 afgeladen volle borden Taco’s met verse salsa, vlees,… allemaal zelfgemaakt. Yummie!!
We eten deze op aan onze picknicktafel en gaan daarna toch een flesje wijn brengen om hun te bedanken. Ze vragen meteen of we bij hun aan het kampvuur willen komen zitten, stoelen worden meteen bij aangeschoven. Ze overstelpen ons met vragen, en genieten duidelijk van onze verhalen. )

Om middernacht gaan we uiteindelijk toch slapen, want morgen staat er weer een hele rit op het programma, nl. naar Death Valley.
Eén ding is zeker: we like our Mexican neighbours! :)

Slaapwel!! (hopelijk zonder beren in de tent vannacht ;-)

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen