Heathrow is zo groot!!

Niet normaal… je kan hier dus echt wel verloren lopen! Onze aansluiting was er vrij snel. Aan boord van het vliegtuig kregen we al meteen de melding dat er een vertraging was van 15 minuten; "because there is a strange suitcase aboard, so were trying to figure out which one and will be first taking it out". Oooowkay dan :) daar wordt ne mens nu eens gerust van! haha…

Hoedanook, we zijn uiteindelijk goed vertrokken én met de nodige uitrusting van tandenborstel, tv-oortjes, selectie van nieuwe films, ... Je gaat het niet geloven, maar ik heb 8u aan één stuk geslapen :) en dan vliegt de tijd natuurlijk wel.

Wanneer we arriveerden op onze eindbestemming, Denpasar, zien we Putu (onze chauffeur) al staan met een bordje. From now on my name is Miss Ellen, want achternamen vinden ze gewoon te moeilijk hier :)

Putu is een supervriendelijke man. We laden onze bagage in zijn Sardonis buske waarmee hij ons de komende dagen zal rondrijden.

Putu heeft zijn beroep als gids niet gemist, hij begint al meteen spontaan te vertellen over vanalles en nog wat. Onderweg zien we veel brommers waar ze met z'n 3 achter elkaar op zitten, wat een raar zicht! :) Blijkt dat wanneer er kinderen bij op de brommer zitten, je tot 5 personen op één brommer mag!

In ongeveer een uur rijden we naar Ubud. Onderweg vertelt Putu over de aanslagen in 2005. Blijkbaar zitten de daders nu in de gevangenis in Bali en de regering heeft zijn volk beloofd dat ze voor het einde van dit jaar de Death Penalty krijgen. Je ziet hier ook veel honden op de straat lopen, uitgemergeld, vies, vuil (ocharme) en zoekend naar eten.

Om half 3 komen we aa n in het hotel Tegal Sari. Een man snelt ons toe om onze koffers over te nemen en naar de kamer te dragen. We krijgen meteen een iced-tea als verwelkoming tijdens onze check-in. Ik vraag om een wake-up call, want morgenvroeg komen ze ons oppikken om naar de Spa te gaan. We spreken met Putu af voor maandag, gezien we ons morgen alleen maar in de watten gaan laten leggen.

We lopen in het donker - naast de rijstvelden - naar onze kamer, en je hoort niks anders dan geritsel in het rijstveld en miljoeeeeeeeenen krekels!

Op nog geen 5 minuutjes stappen moeten we nog even een trap op, en dan staan we even versteld: Prachtig! Echt, onvoorstelbaar mooi! (wat moet het wel niet zijn bij daglicht!) Ik had de foto’s uiteraard al wel gezien, maar dit overtreft werkelijk alle verbeelding :) We hebben een houten paalwoning met een terras dat uitkijkt op de rijstvelden.

Slapen doen we met het muskietennet dicht en hoe romantisch schuifdeuren ook zijn, we laten ze wijselijk toe :D De gekko’s die we ontdekten tegen de plafond van het terras wil ik liever niet mee in ons bed ;-)

Slaap lekker!!
Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen