Vanochtend gaat de wekker om 7u30, ik word wakker en denk: "nee, dit kan toch niet, ik ben nog maar een uurtje aan het slapen!". Zegt waarschijnlijk genoeg over hoe moe ik ben π
Ik duw nog een uur verder, want dit gaat écht niet lukken!
Om half 9, poging twee ππ
We staan op en vullen één rugzakske met het hoogstnodige. De rest blijft hier in de grote bagage achter in het hotel.
We pikken het ontbijt nog even mee, en dan zijn we weg. Ons rugzakje past nét in het bakje achteraan de moto π al goed, want volgens mij weegt het meer dan 5 kilo π zo moet ik er al niet mee sleuren..
Het is heet deze morgen bij 30 graden. Stoppen aan een rood licht betekent dan ook: wegsmelten π. Nog geen 3km zijn we aan't rijden of we worden al tegengehouden door de politie. Zwaar teleurgesteld zijn ze als ik Ives zijn internationaal motorijbewijs bovenhaal. ππ Niet veel te verdienen aan ons π
In Azie mag iedereen met scooter of moto rijden. Maar wat wel eens vergeten wordt is dat je eigenlijk niet verzekerd bent als je een ongeluk maakt, zonder internationaal motorijbewijs (ook voor een scooter!) Niemand wijst je daarop, ook de verhuur niet. En als de politie je doet stoppen vragen ze simpelweg een boete van 10 euro en mag je doorrijden...
Ongeveer anderhalf uur rijden we tot Mae Ya waterfalls (ook wel de Sticky waterfalls genoemd). Een hike van 2km klimmen brengt ons naar een prachtige waterval die neerstort in verschillende laagjes π
Het is nu bijna 13u en we hebben er honger van gekregen. In het dorp hier vlakbij de waterval is een gat in de muur waar je iets kan eten. We parkeren de moto en voelen alle ogen op ons gericht. We zijn precies de attractie van de dag ππ. Welliswaar voelen we ons zeker welkom, iedereen lacht en wuift. Maar het is duidelijk dat wij de 'farang' zijn π.
We zetten ons neer aan het versleten plastic tafeltje met dito stoelen. De wifi code staat in thai genoteerd, en nergens zien we een menukaart. De mensen rondom ons die iets eten zijn enkel Thai, geen toerist te bespeuren hier. We wachten af tot een vrouw onze bestelling komt opnemen, volledig in Thai π
Ai ai... we vragen nog "chicken" maar ze snapt er niks van ππ. Ze vraagt op haar beurt weer vanalles in thai en we knikken maar "ja". We zien het wel π
Ives krijgt een bord soep met noodles, groentjes en kip. En ik krijg een bord met rijst en kip. Simpel, maar wel lekker! π
Onze buikjes weeral rondgegeten vertrekken we richting Doi Inthanon National Park. Je betaalt bij de eerste checkpoint 300 baht pp. (7 euro) om het park te mogen binnen rijden. Wat is het prachtig hier! Slingerende wegen door de groene natuur, het doet ons soms denken aan de Road to Hana in Hawaii.
Op een gegeven moment zitten we al op zo'n hoogte te rijden dat we ineens kippevel krijgen. De temperatuur is gedaald naar 17°C π±
We stoppen aan de kant om onze vestjes aan te trekken. Nog geen 5 minuten later stopt een thais koppel naast ons. Ze zeggen niks en staan echt pal naast ons te kijken met hun helm nog op hun hoofd. Dan doet die man ineens teken met zijn duim, of we oké zijn? πππ
Zo vriendelijk! Ze dachten dat we panne hadden π
Rond 15u arriveren we bij de Twin Pagoda's. Het leger heeft deze in de jaren '90 laten bouwen als geschenk voor de koning en de koningin. Eentje voor elk. Ze zijn gelegen op een hoge piek, waardoor je een prachtig zicht hebt op de vallei (tenminste, als je geen mist hebt zoals bij ons).
Na een halfuurtje houden we het voor gezien en reizen we door tot Mae Cham. OΜnze laatste stop van vandaag, waar we zullen overnachten. Onderweg tussen Chiang Mai en Mae Hong Son zijn zo weinig logies (geloof me, ik heb het uitgespit ππ) dat we kozen voor Kwan Lah Homestay. De reviews zijn best oké, maar op foto zag het er superbasic uit.
Als we toe komen worden we in ieder geval hartelijk ontvangen. We worden naar onze kamer (of zeg maar bunker) gebracht en Ives staat al stiekem te grijnzen. Hij zegt nog heel droog vanuit de badkamer: "mop, spring niet in bed of uwe rug is gebroken". Het bed is niet meer dan een houten plank met een matrasje zo dik als een topper π "hallo massage" ππ
De badkamer al even geweldig, als ge gedoucht hebt is heel de vloer nat, inclusief toilet π Ach, we kunnen er wel om lachen, it's only for 1 night π
Tijd voor ons diner. Het is inmiddels 18u en we rijden naar Sikon Restaurant, het enige in de buurt. Een Chang en Leo biertje en we slapen misschien wat beter deze nacht π Ik bestel de Pat Krapow met kip en Ives de Pad Thai. Lekker!
Onze kaars is bijna uit... en we willen gaan slapen. De rekening van ons etentje komt op zo'n 5 euro, belachelijk weinig weer.
Wanneer we binnenkomen in de slaapkamer komt er een giga kakkerlak onze richting uit geracet. Ives reageert zo snel met zijne slipper (nooit gezien ππ) en "krak"... dood is ie π
Slaaplekker? π€
Tot morgen voor meer avontuur!
Ellen & Ives
Geschreven door Knipellen