Nog voor de wekker afliep hoorden we het nog regenen buiten, dus we besloten hem uit te zetten en gewoon verder te slapen tot we UITgeslapen waren :p

9u werden we dan eindelijk wakker, en ja hoor :) het zonnetje scheen en de lucht was baby-blauw!! Joehoeeee!!!! We maken ons klaar als een sneltrein en gezien het vandaag onze laatste kans is, willen we toch nog graag de dirt-road rijden van Canyonlands.

We vertrekken een halfuurtje later en rijden binnen via de Potash Road, de eerste 17 mijl verhard, daarna een heel pak minder! Versta hieronder: bulten, gaten, dikke stenen… mijn maag was helemaal binnenste buiten gekeerd na een half uur gehobbel :-s

De omgeving maakte heel veel goed, en het mooie weer ook natuurlijk, dus we stopten regelmatig om wat foto's te nemen. Bij de splitsing op White Rim Road kozen we linksaf te rijden naar Musselman Arch, een natuurlijke boog/brug, waar je kan overlopen.

In feite is het maar 3 mijl rijden, maar met al die putten en rotsen in de weg, maakt het er niet makkelijk op, en we rijden al snel een uurtje! De laatste mijl gaat naast een afgrond en ik kan niet anders dan denken… wat als er een tegenligger op onze weg komt?? Oké, ik zat wel aan de rotskant, dus de tegenligger moest in dat geval aan de buitenkant rijden, maar toch! :-s

Straks moesten we weer terug langs deze kant, en dan zit ik dus wel aan de plezante kant :)

Ach, zorgen voor later denk je dan maar!

Musselman Arch is een mooi natuurverschijnsel en best wel hoog! Mocht het zijn dat ie smaller had geweest had ik er NOOIT over gewandeld!! Brrrr… ik heb echt last van hoogtevrees!

Het is net over de middag en we eten hier op de parking onze sandwich met Nutella op, wat druifjes, meloen, … en we kunnen er weer effe tegen! Mag wel met de vooruitzichten die ik zo meteen heb :-s LOL

Ik heb echt megaschrik en ik overweeg zelfs van gewoon op de achterbank te gaan zitten achter Ives… maar allez, uiteindelijk ben ik blijven zitten (met nen hoop ramp-scenario’s in mijn hoofd :) haha) en we zijn vertrokken!

In de verste verte zie ik ni meteen tegenliggers… tot 500 meter verder achter het hoekske… pfffff… weet je wat? Bibi is gewoon uitgestapt en te voet achter den auto gewandeld, haha… ik kon het ECHT ni aan!

En dit was nog maar het voorsmaakje van wat er ging komen! Na deze dolle, hobbelige rit over de White Rim Road, was het ofwel dezelfde weg terug via Potash, ofwel de Shafer Trail… pure horror voor mij dacht ik! haha… Maar nee, eerst en vooral, ik zat verbazingwekkend genoeg 8/10 keer aan de binnenkant van de weg, en ja… ik ben elke keer blijven zitten :))

Jep… we hebben 1 keer een tegenligger gehad, ik dacht op die moment echt dat ik een beroerte ging krijgen… but I’m still here, so ;)

De Shafer Trail is een switchback road die -in ons geval- helemaal naar boven ging… gravel, zand, putten hier en daar, scherpe bochten… eens je eraan begint… there’s no turning back!!

MAAR ik zou het in de omgekeerde richting niet aankunnen denk ik… naar boven rijden was veel minder pijnlijk voor mijnen tikker dan naar beneden, haha… alleszins, ik was best wel trots toen we boven stonden! :)

Het nam ons 5u in beslag om dit alles te bekijken en te doen, dus 15u eens we terug richting Moab City reden. Ondertussen regent het alweer, grmbl…

De was moest nog eens dringend gedaan worden, dus Ives heeft me afgezet bij de Laundry van de stad (wegens gebrek aan ééntje in het motel) en hij ging ondertussen wat "technische" winkels afschuimen ;)

Een uurtje en half verder, en een uitgelezen roddelboekske, plooi ik de was, mijne chauffeur is 'just in time' om alles in te laden :) en we rijden naar Moab Brewery om onze hongerige maag te vullen!

We bestellen er beide de BBQ ribs en het smaakt super! De frieten ben ik hier wel beu ondertussen...

Na het diner springen we nog in de douche en relaxen we nog wat voor TV. Morgen weer een nieuwe bestemming, we checken uit na 3 dagen Moab, en onze volgende bestemming is Mexican Hat, nabij Monument Valley. We hopen op GEEN onweer, het zou zonde zijn mochten we de 17-mile drive niet kunnen rijden in Monument Valley… maar we zien wel!


Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen